Week 5: 07-12 april

We hebben onze nieuwe auto gehaald en zijn er meteen maar een stuk mee gaan rijden, dak lekker open, pet en zonnebril op, net echt!! Even een rondje St Pete’s Beach........
Verder heb ik deze week maar eens op de fiets een stuk van de omgeving verkend. Dit was prima te doen ondanks de warmte. Fles water en foto toestel mee voor je weet maar nooit! Ik ben door de straat gefietst die vorige week afgesloten was vanwege de storm, er was heel wat schade aan huizen en vooral ook bomen, als luciferhoutjes waren er takken afgerukt en complete bomen uit de grond getrokken in een straal van zo’n halve kilometer. Waarschijnlijk is de tornado die in de baai gesignaleerd was, hier recht overheen gegaan. Verder gefietst naar de Tampa Bay (wij zitten aan the Old Tampa Bay). Daar ben ik langs het water naar Tampa gefietst tot aan de stad en toen terug. Onderweg zag ik een pier in de baai, ben daar naar toe gefietst en deze opgelopen. Een prachtig uitzicht en er was een visser die z’n best deed om wat vis te vangen voor het avondeten. Even een praatje aangeknoopt en de catfish gezien die hij had gevangen. Hij vertelde dat hij ook regelmatig een kleine haai ving, deze schijnt (volgens hem) goed te eten te zijn en je schijnt ze in viswinkels hier ook te kunnen kopen. Verder vroeg hij aan mij of ik de racoon (wasbeer) ook had gezien op de pier....... Niet aanraken zei hij, want dan schijnen ze nog wel eens agressief te kunnen worden en veel van die beesten hebben rabbies. Dit was waarschijnlijk een jonkie die de weg kwijt was geraakt. Ik had hem dus niet gezien toen ik de pier opliep, maar op de terugweg heb ik beter opgelet, hem wel gezien en op de foto gezet. Hij was duidelijk erg zielig en ik hoop dat hij later op de dag de weg naar huis toch weer heeft gevonden. Al met al ben ik 3 uurtjes onderweg geweest, kwam lekker verhit terug en was aardig roodbruin geworden, ondanks het insmeren!

Vrijdag zijn we richting het eiland Sanibel vertrokken, zo’n 150 mijl zuidelijker dan Tampa. We hebben daar voor het weekend een huisje geboekt. Het is een eiland wat je een beetje kunt vergelijken met Terschelling denk ik. Veel toerisme, veel hotels en parken en een prachtig strand. Het eiland heeft wonderlijk genoeg geen straatlantaarns, dus het is er ’s avonds aardedonker, wat betekent dat je een prachtige sterrenhemel ziet als het onbewolkt is.
Toen we daar aankwamen bleek dat we aardig rood verbrand waren...... even vergeten dat je je goed in moet smeren als je in een auto rijdt met een open dak. Dat weten we dan ook weer. We hebben een piepklein bovenhuisje, woon-en slaapkamer ineen en de keuken en badkamer zijn zo mogelijk nog kleiner. Maar het was er wel lekker knus en koel en van alle gemakken voorzien! Na de nodige boodschappen zijn we maar even lekker naar het strand gegaan. Parasol was aanwezig evenals ligbedjes en we kregen ieder zelfs nog een strandhanddoek. Goed geregeld dus! De kokosnoten hangen hier aan de boom en we hebben er al een gevonden, aan het geklots te horen zit er kokos water in. We nemen hem mee naar huis en gaan hem daar openen.
De volgende dag hebben we fietsen gehuurd bij Billy’s Bike shop en zijn het hele eiland over gefietst. Het fietsen was even wennen, want deze fietsen hebben de trappers meer naar achteren zitten, dat fietst in het begin erg raar en je gebruikt je bovenbenen zo veel meer. Door het Ding Darling National Park gefietst, waar we behalve wat vogels, vissen en krabben niet veel leven hebben gezien. Jammer, ik had gehoopt alligators en manatees te zien, maar die hielden zich denk ik allemaal op in de schaduw en hebben waarschijnlijk hoofdschuddend gekeken naar alk die gekke mensen die in de hitte rond toerden. Wel was er aan het eind van het park een stuk wan de weg in de lengte afgezet met een net en stond er op een bord dat je Alligators niet mocht voeren, pesten, enz. Zucht: “ Je mag hier ook niets”! Vervolgens zijn we naar het eind van het eiland gereden, waar we lekker hebben geluncht. Je kon via een brug naar het volgende eiland Captiva, maar daar je ook weer terug moet hebben we daar maar van af gezien. We zijn terug gereden langs de andere kant van het eiland, want we wilden ook nog naar de vuurtoren en die staat weer aan het begin van het eiland. Onderweg nogmaals langs een rivier gereden, waar een bord stond met een tekst als: als je een krokodol op de kant ziet liggen, wees voorzichtig en fiets er met een boog omheen. Nou ik denk dat ik dan terug was gegaan en een straatje was omgefietst , het fietspad was dermate smal met struiken er langs dat er weinig uitwijkmogelijkheden waren. Mijn benen zijn al gehavend genoeg door de muggen, er hoeft geen alligatorbeet bij, dat wordt echt teveel van het goede. Ook zagen we onderweg veel verkeersborden om vooral voorzichtig en langzaam te rijden vanwege overstekende Gopher Turtles, ook hier geen schildpad gezien. Kan me er iets bij voorstellen, die beesten lopen zo langzaam, dat ze in de zon al gekookt zijn voor ze aan de andere kant van de straat zijn en wat heb je dan.... juist ja “schildpaddensoep”, klaar om opgediend te worden als je het beest op zijn rug legt.... en zo kan ik nog wel even doorfantaseren. De vuurtoren hebben we gezien, een stalen gevaarte en is niets vergeleken met die in ons landje. We hebben nog even een duik in zee genomen en dolfijnen gezien op zo’n 20 meter uit de kust. We hebben een heel rondje eiland gefietst en toen we onze fietsen weer inleverden hadden we er zo’n 30 mijl opzitten en een zere ....! ’s Avonds nog een eind gelopen langs het strand. Het was nog steeds erg warm en je verliest, zonder dat je er erg in hebt, veel vocht. Altijd water bij je hebben is dus geen overbodige luxe.
Afglopen zondag al vroeg uit bed voor een wandeling langs het strand, het is ’s morgens net de Kalverstraat en ik begrijp ook wel waarom: de rest van de dag is het gewoon te warm om te joggen! Ik heb veel gezien, het water is nog helder dicht bij het strand en ik heb de roggen (stingrays) zien liggen op de bodem, een prachtig gezicht, mooie beesten zijn het. Maar ik denk niet zo aaibaar als in het Dolfinarium, alhoewel......? Overal is hier te lezen dat je schuifelend het water in moet: “Do the Sanibel shuffle”. Nou wij shuffelen sinds een paar weken heel wat af als we de zee ingaan! Als je gewoon het water inloopt, kunnen ze schrikken van je grote voeten, denken dat ze bedreigd worden en gaan ter verdediging zwiepen met hun staart. Als zo’n staart je raakt heb je een flink probleem! Daarna hebben we ons boeltje bij elkaar gepakt en zijn we met een boot de zee opgeweest vanaf het eiland Captiva, dat is per brug bereikbaar vanaf Sanibel. Het eiland Captiva bestaat sinds 2004 uit twee eilanden, North and South Captiva. De orkaan Charley heeft ervoor gezorgd dat het eiland in tweeen is gesplitst met een flinke vaargeul ertussen. De kapitein van de boot vertelde dat de mensen op North Captiva dus zonder een eigen boot niet meer aan vaste wal kunnen komen.Da’s ook wat: zo zit je in je huis en denk je via de weg weer aan de wal te komen en dan door een storm kan dat niet meer en heb je dus ook niets meer aan je auto (of je moet al een eend hebben!) Er staan nu verschillende huizen te koop voor zo’n slordige 1 ½ miljoen dollar en als je hier een huis koopt, neemt de makelaar je ook meteen mee naar een yachtsale company, want je zult ook een snelle boot nodig hebben voor je boodschapjes! We zijn met de boot helemaal rond North Captiva gevaren en er staaninderdaad prachtige stulpjes. We hadden geluk, er gingen maar weinig mensen mee, dus alle ruimte om een beetje heen en weer te lopen. We werden op een eiland afgezet en mochten hier een paar uur rondschuimen. Schelpen zoeken, beetje zwemmen en in de zon liggen. Hier en daar veel dode bomen, die door stormen zijn aangespoeld en helemaal verbleekt door de zon. Ik heb weer de nodige schelpjes, koraal en mooie slakkenhuisjes bij elkaar gezocht, had dit op Sanibel ook al gedaan, dus heb al weer drie zakken bij elkaar gesprokkeld. Ik heb een boek gekocht over het strandleven en ben dus al heel wat tijd zoet geweest met het opzoeken van de namen!
Op een onbewoond eiland loopt niemand voor je neus
Ja, je voelt je d'r blij want lekker leven is de leus
Geen pietsie pech want je hoeft 'r niets, valt er niet van je fiets, ligt op je luie hardewiets
Drinkt met je billen bloot melk uit een kokosnoo, je wordt vanzelf groot Op een onbewoond eiland zijn alle dagen fijn
Op een onbewoond eiland daar zou ik willen zijn (en we zijn er, al is het maar voor een middag)
Verschillende groepen dolfijnen gezien. Helaas hadden ze geen oog voor de boot, maar waren op jacht naar eten! Rond 5 uur waren we terug en hebben we maar een pizza gehaald om zelf in de oven te doen. We hebben hier genoeg aan één pizza met z’n tweeën, ze zijn allemaal kingsize! Ha, ha, ik heb er voor gezorgd dat het brandalarm afging in het huisje. Tja dat heb je, geen afzuiginstallatie, een oven waar de hitte en rook uitkwam toen ik de pizza (hum....iets te donker) uit de oven haalde. Een herrie dat dat ding maakte, maar ach er kwam geen mens kijken, dus het zal wel vaker gebeuren!
Wat opvalt is dat mensen hier bijna panisch zijn voor “germs”(bacteriën). Op de boot waren ook twee kinderen en die werden gewaarschuwd om na schelpen rapen goed hun handen te wassen, anders konden ze ziek worden. Laat ik nu altijd gedacht hebben dat zon en zeewater de meeste bacteriën doodt..........
Vanmorgen vroeg rond 4 uur zijn we al weer vertrokken van Sanibel, want Paul moest weer werken, maar het was een heerlijk weekend! Een prima tijd om zo vroeg te vertrekken want door Ft Myers heen hadden we alle stoplichten mee en zaten we zo weer op de snelweg.