Augustus 2012,

Inmiddels zitten wij hier middenin de verkiezings perikelen, net zoals jullie in Nederland. The Republican National Congres werd hier gehouden in Tampa. Net in de week dat ook Isaac hier voorbij ging, is dit een veeg teken? Van de mensen die hier al langer wonen hoorden we dat je dan hier in Downtown Tampa niet moet wezen, alles is afgezet, veel politie op de been en je moet je om de haverklap legitimeren, we zijn dan ook maar verre gebleven van al die poespas. Nou stond Isaac ook net gepland voor de eerste dagen, dus hadden we ook sterk de intentie om binnen te blijven. Tja Isaac……. We waren voorbereid, hoefden niet weg, hadden voor vier dagen eten in huis gehaald, geld gehaald voor het geval we een paar dagen niet ons huis uit konden en al een plaats bedacht voor het hele wagenpark hier. Ted, Diane, Ellen en Pieter waren afwezig dus hadden ze ook hun autosleutels voor je weet maar nooit!!! De auto’s hadden we eventueel bedacht in de overdekte parkeerplaats bij het vliegveld, lekker hoog, dus van natte wielen zouden deze dan geen last hebben. We hadden er rekening mee gehouden dat we hier natte voeten zouden krijgen, dat was ook iedereens grootste zorg. We zitten hier vlak aan de baai en wanneer het zo gaat waaien wordt alle water opgestuwd en overstroomt het hier flink. Zeker door de regen van de afgelopen tijd van o.a. tropische storm Debby is de grond hier flink verzadigd en kan het water niet weg. Dat is ook goed te merken na een flinke stortbui. Nog steeds staan sommige laaggelegen delen van de omgeving van Tampa onder water. (het is en blijft toch ‘swamp’ hier)Maar afijn, dat is gelukkig niet gebeurd, Isaac schoof steeds verder naar het westen en heeft nu delen van Louisiana onder water gezet. In de dorpen rond New Orleans staat flink wat water, arme mensen, een aantal jaar geleden Katrina en nu weer!!! We zijn het hurricane season nog niet uit, maar laten we ook dit jaar weer hopen dat het ver van ons bedje blijft! Afijn, we hebben, behalve wat meer wind en soms een kleine bui, geen problemen gehad met Isaac. Zelfs de buien en tornado’s die om een storm heen drijven gingen om ons heen. In Orlando hebben ze wel twee dagen heel veel regen gehad en er zijn ook een aantal tornado’s gesignaleerd ten noorden van hier. Maar in South Tampa gelukkig niets van dat alles!! Inmiddels heb ik net gehoord dat de restanten van Isaac (the gost of Isaac) weer terug is gedreven naar het noorden van de Golf en is zich nu weer aan het ontwikkelen naar een tropische depressie. Hij blijft voorlopig op z'n plaats liggen...... we wachten af!
We hebben gezellig weer Zeewoldense logees gehad, de Steemannetjes zijn ons op komen zoeken en twee nachtjes blijven slapen. Een paar dagen daarvoor hadden we elkaar al gezien in Clearwater, ze hadden ons uitgenodigd voor een sunset tocht met The Little Toot en aansluitend een etentje. Dolfijnen kijken en ‘de son in de see sien sinken’ het bleek een echt privé tochtje, er hadden zich geen andere mensen aangemeld, dus hadden we de hele boot voor ons alleen! Het was erg leuk en gezellig om hen weer te zien. Eenmaal bij ons heeft Milan regelmatig mijn fiets even uitgelaten, tussendoor hebben we lekker bij het zwembad gelegen, de fitness ruimte onveilig gemaakt en wat gewinkeld op Mc Dill en in Britton Plaza. Er zijn weer aardig wat leuke dingen meegegaan richting Zeewolde. We zijn naar het Sawgrass Lake Park geweest om schildpadden en alligators te zien en die hebben we gelukkig dan ook gespot. Milan had de opdracht gekregen om uit te kijken naar slangen en met wat hulp van de andere twee mannen hebben we een waterslang gezien. En natuurlijk hebben we ze een historisch stukje Tampa laten zien, Ybor City. Heerlijk wat gedronken daar. Dat alles in twee dagen, maar er was nog genoeg tijd over om lekker op het balkon te zitten met een Pina Colada en heerlijk te tafelen. Zaterdag tegen de avond hebben we ze weer uitgezwaaid op Tampa. Intern. Airport.
Verder gaat alles zijn gangetje, de ‘Coffee mornings’ gaan gewoon door ondanks de vakanties en zijn steeds weer erg gezellig. Iedere keer zijn er wel nieuwe mensen en het is leuk om zo steeds weer wat contacten op te doen. Deze maand (volgende week) is het weer bij mij, meteen de laatste keer, volgende maand is schone zus Rixt er en zijn we een paar dagen op stap. Dus het is meteen mijn afscheid.
Roger en Maja zijn weer weg en er is weer een nieuwe generaal die hier 1 ½ jaar blijft en vrouw, zoon en hond heeft meegenomen. Mieke vindt het gelukkig ook heerlijk om iedere week Bayshore te lopen met ons en de hond Evy heb ik al een keer een middag over de vloer gehad. Heerlijk om het resort over te lopen met een viervoeter!
Zo langzamerhand druppelt iedereen weer binnen van hun vakantie en worden er weer wat dingen opgestart. Lopen doen we nog steeds en we zitten te wachten op wat koelere ochtenden, zodat we wat later weg kunnen gaan. Nu is dat nog steeds 7.15 a.m. vanwege de warmte, maar we hopen dat we over een week of twee een uurtje later weg kunnen. Ook het binnen joggen op de loopband hangt me de keel uit, ik wil graag weer naar buiten. Er zijn nog steeds van die ‘diehards’ die buiten lopen, zelfs op het heetst van de dag, maar dat lijkt me echt niet gezond. Sinds deze week is het tennissen weer begonnen, iedere woensdagmorgen tennissen we in /met een internationaal gezelschap en aansluitend is er koffie met lekkers, zodat de verbrande calorieën er meteen weer aan zitten.
Het afgelopen weekend zijn Paul en ik samen naar Key Largo geweest voor drie dagen. Het was Labour weekend hier, dus een lang weekend vrij. Ik heb een heerlijk romantisch resort gevonden met maar 6 suites, waar (hoe bestaat het) kinderen onder de 16 niet welkom waren. Het was er dus heerlijk rustig. Het resort lag aan de Gulf, dus we hadden een prachtig uitzicht, zeker met zonsondergang. We hebben gesnorkeld in/bij het John Pennekamp Reef en heerlijk geluierd in het Bahia Honda State park. Veel wier aan de oceaankant van de Keys door Isaac, maar het water in het laatste park was heel erg helder. In het Reef was het erg troebel vanwege de vele snorkelaars die helaas steeds gaan staan, wat er vervolgens weer voor zorgt dat het zand wordt omgewoeld, dus daardoor bijna geen zicht op de replica van het Spaanse Galjoen wat hier in de buurt ooit gezonken is. Afijn, we hebben ons prima vermaakt, het was veel te snel voorbij. Op de terugweg hebben we gefietst (24km) in de Everglades, dit hadden we de heenweg willen doen, maar waren voorbij het park voor we er erg in hadden. Het was erg warm om te fietsen, maar wel een prachtige omgeving, het lijkt een beetje op De Deelen in Friesland alleen dan véééél groter en warmer. Daarna was het tijd voor de inwendige mens en zijn we neergestreken in een ‘crabshack’’., waar je meestal heerlijk vis kunt eten en wat er ook vaak uitziet als een zelf in elkaar getimmerde hut. Het is echt een samengeraapt zootje binnen maar erg gezellig, deze dus ook. We raakten aan de praat met een Duits gezin die hier op vakantie waren. We zagen ze al weifelend buiten staan en toen ze zagen dat wij er naar binnen gingen kwamen ze achter ons aan. Ik kan het me voorstellen, ik stond de eerste keer ook buiten zo van ……… zou het eten hier wel wat zijn?????? Afijn, heerlijk gegeten en daarna naar de buren ervan. Ik had buiten al een bord zien staan met ‘here you can hug and kiss an alligator’. Nou, dat leek me wel wat. Paul moest er vreselijk om lachen en wilde me wel eens zien griezelen, hij dacht niet dat ik dat zou doen. Nou wel dus, eerst naar binnen om wat weetjes aan te horen. Vooral over zijn bek, hij heeft 80 tanden, niet om mee te kauwen maar om zijn prooi te grijpen. Hij heeft dan als klein gatortje ook al heel veel bijtkracht! Daarna kon ik kiezen uit twee gators. De oudste van de twee was me veel te zwaar, maar de andere van twee jaar leek me wel wat. De alligator werd uit zijn hok gehaald en voorzien van een bandje om zijn bek, that’s the law. Zonder zijn bek dicht te binden mochten mensen hem niet vasthouden. Deze gator komt van een alligatorfarm, dus wordt gelukkig niet zo uit de Everglades geplukt. De wetten op het houden van dit soort dieren zijn heel streng. Ik had verwacht dat ze glibberig en koud zouden aanvoelen, maar niets was minder waar. Gator voelde warm en zacht aan, echt een zacht leren huidje, rook heerlijk en het was een heel apart gevoel om hem vast te houden, zelfs kussen was geen probleem. Ik had nog wel een tijdje met hem rond willen lopen! Het was een aparte ervaring en ik zou het zo nog een keer willen doen. Daarna was het hoog tijd om de auto in te stappen, want er kwam een enorm donkere wolk aan drijven. Gegoten heeft het en we zijn door een flinke laag water gereden , het gekke is dan dat het 5 minuten verderop weer kurkdroog is. Volgende maand nog een keer Everglades, dus Rixt als je dit leest en ook een gator vast wilt houden……..
Intussen zijn de tuinmannen hier op het resort al weer druk bezig met maaien en bladblazen (het liefst met twee man tegelijk en dan ook nog twee keer, er mocht eens een grasspriet blijven liggen!) gek wordt je ervan. Nog steeds…… De ene dag de ene kant van de weg maaien en blazen, de volgende dag de andere kant. Deze herrie is echt vreselijk en dat iedere week! Regelmatig heb ik de neiging om een bloempot naar beneden te gooien en te roepen dat ik hier voor mijn rust zit! Maar ja een bloempot heb ik niet en ik weet ook wel dat die mannen in de warmte ook maar hun werk doen. Maar de mensen die hier zijn geweest weten waar ik over praat! Het huis is heerlijk, past ons als een jas, maar alleen al vanwege deze herrie zou dit resort voor mij geen plek zijn om altijd te blijven! Maar Florida zelf wel hoor, we verlangen nog helemaal niet terug naar een nat en koud Nederland…….
Gisteravond naar een stuk van het Democratisch Congres gekeken en ik moet zeggen dat ik het erg boeiend vond, Bill Clinton aan het woord en hield een zeer goed verhaal. Veel vrouwen aan het woord die stonden voor wat ze zeiden Ik hoop dat President Obama de kans krijgt om het land verder uit de recessie kan trekken en hervormen naar een evenwichtige gezonde staat, waarin iedereen evenveel belasting moet betalen! Maar ja, de verkiezingen zullen wij niet meer meemaken als het goed is, want…….
We zijn op dit moment tussendoor al weer bezig met onze terugreis. Allerlei papieren moeten weer ingevuld worden, zeker voor de auto en de motor. Kijken wat er verscheept moet worden en wat we hier kunnen verslijten aan collega Nederlanders. Het gemakkelijkst zou het zijn om dingen over te doen aan de opvolger van Paul, maar er is nog niemand benoemd, we wachten af, het zou lekker zijn om wat kleine elektrische apparaten die we hebben aangeschaft, over te doen. Nou ja, the Salvation Army is er ook nog altijd. Zou alles weer mee kunnen? We laten dingen hier, maar hebben ook het een en ander aangeschaft wat we wel mee terug willen nemen. Bah, we willen eigenlijk helemaal niet weg, het warme leven hier in Florida is heerlijk en verveelt nog steeds niet. Maar zin om familie en vrienden weer te zien hebben we wel, dus het is een beetje een dubbel gevoel. Maarre……. We zijn nog niet weg, hebben nog twee maanden om te genieten en dat gaan we dan ook doen tot de laatste dag! Zoals het nu staat komen we terug in het eerste weekend van november. ………