Week 14 en 15

Tja, er is al weer iets om te vertellen. We wilden weer een dag wandelen, dit keer aan de Indian Rock Shores, een uur rijden van hier. Het begon al op de heenweg toen Diane een telefoontje kreeg van haar man dat ze over 3 maanden hun huis uit moeten, dus voor hen wordt dat een nieuw huis zoeken. Heel vervelend, ze hebben een heerlijk huis hier op het resort, hopelijk vinden ze hier ook weer een nieuw huis. Maar het brengt weer een hoop gedoe met zich mee. Eenmaal op de bestemming aangekomen bleek de parkeerautomaat niet te werken en moesten we, met nog meer mensen wachten op iemand van de gemeente die ons wisselgeld kon geven. De meeste automaten hebben hier een gleuf waar je je bankkaart in kan stoppen, maar hier doen ze het nog ouderwets met geld en dan nog alleen Amerikaanse kwartjes. Als je dan weet dat een uur parkeren 5 kwartjes kost dan kun je ook uitrekenen hoeveel kwartjes je nodig hebt voor 4 uur parkeren…….. een halve spaarpot vol! We sparen deze kwartjes al thuis, maar ik had ze natuurlijk niet meegenomen. Afijn na wat vertraging eindelijk begonnen aan de wandeling. Onze kleding en schoenen laten we altijd in de auto omdat we zo’n poos weg zijn, we wandelen in bikini, goed ingesmeerd met zonnebrand. Wat we meenemen is een heuptasje waar extra water geld en sleutels ingaan. Afijn de wandeling was heerlijk en ook warm, dus af en toe even de zee in om een beetje verkoeling te zoeken. Rond 12 uur waren we weer bij de auto terug, we hadden er weer zo’n 10 km opzitten en wilden nog even een lunchje pakken en dan terug. Jaaaa en toen…….. was ik mijn autosleutels kwijt, onderweg verloren uit mijn tasje. Dat was balen. We konden niet bij onze kleren, schoenen, enz. Ik ben het hele eind terug gelopen en Diane heeft intussen contact gezocht met politie en de Town hall waar ze naar toe verwezen werd. Deze vertelden haar dat gevonden voorwerpen soms bij strandopgangen werden opgehangen, soms netjes afgeleverd werden, maar vaker nog niet meer tevoorschijn kwamen. Met andere woorden: veel mensen nemen niet meer de moeite om gevonden voorwerpen ergens in te leveren. Afijn onderweg hebben we natuurlijk contact gehouden. Ik merkte al halverwege dat mijn voetzolen errug gevoelig werden. De scherpe schelpstukjes op de waterlijn maakten dit er niet beter op…… Eenmaal terug, inmiddels met elkaar 20 km lopen verder , natuurlijk geen sleutels gevonden, de man van Diane gebeld (Paul was op motorcursus en had zijn examen dag) en deze zou ons komen halen en de reserve sleutels van de ford meenemen) Mijn voeten en ook die van Diane ….. oef, werden er intussen niet beter op en het hete asfalt voelde aan als over hete kooltjes lopen. Aan de overkant was een restaurantje en daar we in bikini met tennisrokje waren, waren we er niet zeker van of we er wel toegelaten werden. Nou nee dus, je hoort ook hier ‘decent’ gekleed te zijn. Dus behalve zere voeten ook nog honger…………….. het zat ons niet mee! Na een uur kwam Ted ons de sleutels brengen en heb ik eindelijk maar eens onder mijn voeten gekeken. Neeeee, onder iedere voet (hiel) een blaar ongeveer ter grootte van een euro en ook de bal van mijn voet kwam er niet ongeschonden van af…….. kleinere blaren. Afijn we konden eindelijk onze slippers en kleding weer aan en naar huis in de spits….. Eenmaal thuis met de voetjes omhoog en op de tenen lopen. Paul mocht eten koken. De blaren doorprikken heb ik even overwogen, maar is misschien toch niet zo verstandig vanwege eventuele ontstekingen die dan kunnen ontstaan omdat de blaren aan de onderkant van mijn voeten zitten. De volgende dag was het niet veel verbeterd, behalve blaren had ik ook een flinke uitslag op mijn kuiten, van het zeewater, zand en de zon? In ieder geval sluip ik nog steeds op mijn tenen door het huis, de buren hebben de komende dagen geen last van ons. En joggen kan ik de komende dagen wel vergeten…………………. Gedwongen rust, zucht! Maar zwemmen kan ik nog wel…………………………………. En dat ga ik dan ook maar extra doen de komende dagen.
Advertenties van medicijnen op tv (wel of niet op doktersvoorschrift) is hier aan de orde van de dag. Ik moet er altijd weer om lachen, als je denkt wat een goed medicijn wordt er daarna een rits bijwerkingen opgesomd en waardoor je meteen weer genezen bent. Natuurlijk weet ik dat het goed is dat dit vermeld wordt maar het weerhoud mij er tot nu toe wel van om iets te kopen…..mmm, zelfs zo iets simpels als visoliecapsules!
Verder vind ik het zo leuk dat je hier een highway kan adopteren, overal langs de weg zie je borden staan. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat je alleen kinderen en huisdieren kunt adopteren……. Maar ja Amerika is het land van de ongekende mogelijkheden………
Weekje Noord-Florida 10-18 juni
Vrijdagavond vertrokken naar Titusville, normaal binnen drie uur te rijden, maar dit keer een lange file vanwege een ongeluk, ook de vluchtroutes waren vol, dus duurde deze rit 5 uur! Afijn, voor het eerst hebben we de hulp ingeroepen van Altstar, iets waarvan we het eerste jaar vrij goedkoop gebruik van kunnen maken met onze nieuwe saab. Als ie gejat wordt kunnen ze hem zelfs hiermee opsporen!
Ik dacht dat we het motel in Titusville zo wel konden vinden, nou nee dus. Met onze autogids hadden we de locatie al snel en jaaaa wat moest ik daar van zeggen. De kamers waren nou niet om naar huis te schrijven, maar de ligging wel, pal aan het water, de manatees en dolfijnen vlak voor het balkon. Zonde dat het zo vervallen was, volgens mij moet dat een goudmijntje zijn als het opgeknapt is! Moe ons bedje ingekropen om de volgende dag al vroeg weer wakker te zijn want vandaag stond het Kennedy Space Center op het programma. Een tour ”nu en de toekomst”. Erg leuk, we hebben veel gezien waaronder de Atlantis. Het was net een schoolreisje, in de bus met nog heel veel andere mensen. De eerste alligators gezien, al waren het geen grote en een waterschildpad en dat was wel een joekel! We hebben er de hele dag doorgebracht en van alles bekeken, waaronder de raketinstallatie waar de Atlantis al klaar stond om op 8 juli te vertrekken. Helaas zagen we alleen de achterkant met de hulpraketten. We hebben diverse films en andere dingen gezien, gelezen en ervaren. Daarna weer terug naar onze kamer, onderweg een stop bij de supermarkt waar we salade en kip hebben ingeslagen voor het avondeten. Dit hebben we lekker op het balkon opgepeuzeld. We hadden vanavond geen zin in een eettent!
De volgende dag zijn we naar St Augustine gereden, via Merritt Island State Park, een prachtig natuurgebied. Het moest een moeras voorstellen, maar door de droogte hier stond er weinig water en waren er dus ook weinig dieren te zien. We zijn offroad gaan rijden, dwars door het gebied over een hobbelige zandweg. Wat hebben we gezien: kleine alligators, roseate spoonbills, een zwarte slang, ws. the southern black racer ( en racen dat deed hij, over de weg heen), een skunk en we hebben een grote landschildpad gezien die ook al wilde oversteken, zij het wat langzamer….. Langs de kust zijn we naar boven getrokken en we hebben nog even gebadderd in de Atlantische Oceaan, die een heel stuk koeler was dan het warme badwater van de Mexicaanse Golf. De branding was ook heel wat spectaculairder!
In St Augustine stond ons een heel ander B &B te wachten . Een prachtig oud huis en een nog mooiere kamer, “the Menendez Room” (het bleek later ook nog de bruidssuite te zijn…. moeten we nu onze 'marriage vows' overdoen?) Een hartelijke ontvangst met een glas bier en de nodige info. We hebben de tassen uitgepakt, ons helemaal geïnstalleerd en de buurt een beetje verkend. Daarna gegeten bij Harry’s, met live muziek! Heerlijk en ‘s avonds zijn we moe maar voldaan ons hoge bed ingerold. Daar had ik een trapje voor nodig, wat keurig bij het bed stond. Onze eerste volle dag in deze stad hebben we doorgebracht in het oude gedeelte, de oudste school bezocht en het fort. Bloedje heet was het en we hebben dan ook heel wat keren ons flesje water bij moeten vullen. Het was op een gegeven moment tijd voor een ijskoud glas bier, mmm. Daarna de winkelstraat in met alle verborgen straatjes en steegjes, erg mooi, het deed een beetje Arabisch aan! Natuurlijk het oudste schooltje bezocht en daar even op de buiten wc gezeten, hoeveel kinderen zouden hier vroeger gebruik van hebben gemaakt?????
Het was goed te merken dat er veel en grote bosbranden waren, de wind stond onze kant op en dus af en toe tranende ogen en een vieze brandlucht, er is veel regen nodig in Florida om alles te blussen. Deze branden ontstaan door blikseminslag. Hier zijn gelukkig (nog)geen gekken die de boel in de fik steken. ‘s Avonds onweer en wat regen, maar lang niet genoeg! Florida needs rain!! De indianen voeren helaas geen regendansen meer uit……! We hebben gegeten vlak bij de B & B en daarna vroeg ons bedje ingedoken. Het ontbijt is iedere keer geweldig en de bediening fantastisch, dit is een plek waar ik nog wel eens een keer naar terug zou willen. We zitten aan de haven met een prachtig uitzicht vanaf het balkon. De laatste dag hier hebben we het oudste huis bezocht en twee kerken. In de namiddag met een catamaran een eind varen. Het was een privé excursie en erg leuk. Natuurlijk weer manatees en dolfijnen, maar ook een mantaray en een Bald Eagle nest wat helaas al verlaten was, de bewoners waren net twee weken geleden vertrokken naar het noorden, waar ze een zomerhuis hebben. Het eagle nest schijnt zo groot te zijn dat je er gemakkelijk met z’n drieën in kunt zitten. Al met al een bijzondere privé tocht!
‘s Middags hadden we uitgebreid geluncht, dus eten ’s avonds, daar hadden we niet zo’n zin in. Onze laatste avond hebben we op het balkon doorgebracht, kletsend met een Amerikaans echtpaar uit Palm Beach.
Het werd weer tijd voor een volgende plek, onze laatste. Cedar Key was aan de beurt. Een prachtige rit er naar toe, waarbij het af en toe erg naar brand stonk, we reden blijkbaar niet ver van de bosbranden af. Onderweg bij Ocala zagen we ”the state prisoners” aan het werk langs de weg, dat wordt keurig aangegeven met borden en je herkent ze aan hun kleding (gelukkig geen streepjespakken meer). Een goede zaak vind ik, zo doen ze tenminste nog wat overdag. En kwamen we borden met overstekende beren tegen. Dit is een van de weinige plekken in Florida waar de zwarte beer nog voorkomt. Met het tanken even een praatje aangeknoopt met een man die pinda’s verkocht en die vertelde dat er veel beren zijn. Mmmm, hier moeten we toch nog maar een keer naar terug, beren spotten. Ik wil ze ook wel zien! Afijn, een paar keer fout gereden en dus met een omweg in Cedar Key aangekomen. Weer even zoeken naar onze kamer en we hebben er weer zo’n mooie. The Harbour Master, een soort Dockhouse, met de voeten in het water, ook hier weer een kamer met uitzicht op zee. Dolfijnen en manatees zijn weer alom vertegenwoordigd. Ook veel meeuwen en pelikanen. Deze laatste zie je steeds met een vaart het water induiken, vervolgens met de kop bovenkomen en dan als laatste zie je ze iets levends en lekkers doorslikken. Ze vliegen vlak langs ons balkon als kamikazepiloten! Het zijn echte prehistorische dieren als je ze van vlakbij ziet. De eerste volle dag hebben we het museum bezocht en daarna het eiland overgewandeld. Ook vandaag was het weer erg warm, al was het vanmorgen bewolkt. We zijn ’s morgens eerst naar het plaatselijke museum gereden en hebben daarna Cedar Key lopend verkend, dat was goed te doen. Het is niet zo groot, maar heeft een prachtige natuur. Veel kleine eilandjes waar je tussendoor kunt kanoën. Er wordt hier, net zoals in de rest van Florida, veel gevist. Dat is echt dé sport hier! Met waaiernetten en hengels in allerlei formaat. Levend aas is overal te krijgen……. Paul heeft ook nog een poging gedaan, hij had een snoer met dobber en vishaak aan de zijkant van het balkon gevonden, heeft het los en uit de war weten te krijgen en met een …… doppinda eraan geprobeerd een vis aan de haak te slaan! Helaas houden de vissen hier blijkbaar niet van snacks. ’s Avonds lekker gegeten in een eettent waar live muziek was, een meisje uit het dorp speelde de sterren van de hemel, erg leuk!
Op onze laatste dag hier zijn we naar het Manatee Springs State Park gereden, waar een natuurlijke bron is en waar je dus in kunt zwemmen. Een prachtig gebied aan de Suwannee River. Voor alle State Parks moet je hier betalen, maar meestal is het per auto en onder de $5.- De voorzieningen zijn goed, veel info over het park, de dieren, schone toiletten, picknick tafels en vaak ook barbecues waar je gratis gebruik van kunt maken. De bron was heerlijk om in te zwemmen, lekker helder en ijskoud water. In de winter komen de manatees hier naar toe om hun baby’s te krijgen en te “overwinteren”. Dan is het verboden om daar te zwemmen, een goede zaak! Het was heerlijk om daar de dag door te brengen, lekker in de schaduw, niets doen alleen lezen, zwemmen en puzzelen.
Zaterdag zijn we weer richting Tampa vertrokken. Hebben in Christal River nog een archeologisch park bezocht en een rondleiding gehad door het gebouw met alle ‘native’ spullen die ze daar hadden opgegraven en gevonden. Erg interessant, het is waarschijnlijk een ceremoniële plek geweest, waar o.a. mensen werden begraven. We hebben in de omgeving rondgereden. De manatees zijn hier ’s winters te vinden vanwege het warme water, ook hier schijnen bronnen te zijn.
Afijn, het gewone leven is weer begonnen, Paul weer aan het werk en ik heb mijn eerste rondjes al weer gelopen en gezwommen. Het is errrug warm en muggy op dit moment, de regenkansen zijn bijna nul, aan het eind van de week wordt er pas weer wat regen verwacht. Gisteren was op tv dat het buiten aanvoelt als 105 Fahrenheit = 40 Celsius, dat alles door ook vooral de vochtigheid. Een sauna heb je hier niet echt nodig, je stapt er automatisch in als je buiten komt, zelfs ’s avonds laat nog! De thunderstorms die er nu zijn komen alleen voor in het binnenland, dat is al weken zo. En als er het weekend nog geen regen komt moeten we toch maar eens serieus gaan nadenken over een regendans…………..
Verder lag er voor het eerst een krant op de stoep vanmorgen, we hebben ons geabonneerd op de St Petersburg Times! Niks brievenbus, die wordt nu dus iedere ochtend op de stoep gegooid zoals het hoort in Amerika. En…… vandaag is de eerste zomerdag!