Rondreis Amerika

Vrijdag 25 mei 2012: 360 mijl naar Panama City

Vanmorgen zowaar op de geplande tijd vertrokken. Lekker rustig op de weg vanwege een lang weekend vrij voor veel mensen. Nee geen Pinksteren, bij mijn weten vieren ze dat hier niet. Maar de 4de Maandag in mei is het Memorial Day, net zoiets als Dodenherdenking in Nederland. Een lange trip naar Panama City Florida (geen Panama, ik had bij een hotel boeken bijna in de verkeerde Panama City een kamer besproken …….. Dat was een groot probleem geweest! Gelukkig was Paul goed bij de tijd! Veel stops gemaakt en zelfs nog even gezwommen in zee.
Panama City valt een beetje tegen, We hadden een mooi historisch downtown verwacht, maar het was erg klein en helemaal uitgestorven en het historische viel ook een beetje erg tegen! Geen mens op straat en in de kroegen en restaurants was al helemaal niets te beleven. Dus maar naar Panama Beach gereden en daar was meer dan genoeg vertier.
Heerlijk gegeten en een lekkere pina colada gedronken, de beker waar het inzat mocht ik meenemen. Het was zo’n grote plons, dat ik de helft meegenomen heb naar het motel en daar verder heb opgedronken.
Vroeg naar bedje vanavond. Het is ook hier bloedheet, net als in Tampa. Eens kijken wat het weer morgenochtend doet! En we zijn een uur terug in de tijd, dus nu 7 uur verschil met NL.

Zaterdag 26 mei:
Vandaag lekker rustig aan gedaan. Naar het strand gereden , een ligbedje met parasol gehuurd en daar de hele dag doorgebracht. Af en toe even een duik in een warme zee. Naar de Walmart gelopen: broodjes, drinken en fruit gekocht. Voor de rest geluierd, dat was heerlijk want het was weer super warm vandaag. Morgen gaan we verder naar New Orleans, we hebben een B&B besproken bij een jong gezin, gaan de stad verkennen en op een radarboot een blokje om.

Zondag 27 mei: Vanmorgen eerst gelopen, ondanks de warmte en wat was het al warm vanmorgen vroeg! Daarna de boel bij elkaar geraapt, de auto ingepakt en op pad aan onze volgende stek. New Orleans, here we come! Een stuk binnendoor gereden, prachtige dorpjes gezien, veel mooier dan Panama City! Een paar staten doorkruist, Alabama the beautiful, Missisippi en voor we het wisten zaten we al in Louisiana. Het verschilt niet zoveel van Florida, veel bossen, Spaans mos aan de bomen (net zoals hier) en zoveel tinten groen! Afijn, na een stop, waar we een info kiosk hebben bezocht, reden we zo zonder tom-tom, maar met een ina-ina zo rechtstreeks naar ons logeeradres. Niet verdwaald, niets! We logeren bij Karine, die met haar zoontje in een rustige wijk middenin New Orleans woont, niet ver van The French Quarter! We blijven hier twee nachten. We zijn vrijwel meteen na het uitpakken van onze spullen richting de binnenstad gereden, hadden zin in een biertje. Prachtig is het daar, We hebben een tijd rondgelopen, natuurlijk de Missisippi gezien en tenslotte zijn we ergens gaan zitten waar heerlijke muziek werd gemaakt! Een oudere donkere man met een stem ala Louis Amstrong zong de sterren van de hemel, geweldig! Paul een biertje en in een lekkere mango margerita, dat ging er best in. Natuurlijk hebben we ons ook even gewaagd aan de Creoolse bonensoep, lekker heet-heet (niet alleen erg warm maar ook heel pittig) we hadden het zweet al op de neus staan en dat werd nog even lekker verdubbeld!!! De heen- en terugreis naar de binnenstad ging iets minder vloeiend, de ina-ina had een beetje de hik, maar via een omweg hebben we de weg toch gevonden. Ons bedje ingedoken. Het is even wennen in een bedje van 1.40 maar met een beetje inschikken moet dat wel lukken voor een paar nachten en warm hebben we het toch al!

Maandag 28 mei:
Onze host Karine is een beetje chaotisch: geen handdoeken voor ons, dus dan de strandhanddoeken maar uit de tas! Verder moeten we onszelf redden, ze is lerares Frans, gaat vroeg de deur uit, dus zelf een ontbijtje maken, helaas alleen met chocoladepasta. Ik ben ook niet zo vrij om de hele koelkast door te snuffelen….. Al met al een ervaring om zo in het huis van een vreemde rond te lopen terwijl er niemand thuis is!
We hebben al de volgende B&B geboekt voor 2 nachten. Morgen gaan we een nacht in een motel en dan daarna gaan we naar San Antonio voor 2 nachten. Die stad schijnt ook de moeite waard te zijn om te verkennen. Maar nu eerst New Orleans. Zo meteen met de tram richting het Franse gedeelte van de stad net als gisteravond en vanavond met de radarboot.
Het was een hele lange dag. Met de streetcar richting het centrum. Paul wilde graag naar het Civil War Museum, maar helaas gesloten…. want het was Memorial Day (eigenlijk heel raar dat zo‘n museum dan niet open is). Dan maar verder richting de Missisippi River. De river malll (een overdekt winkelcentrum langs de rivier) was een goed alternatief. Even weg uit de hitte en shoppen is altijd leuk! Op een gegeven moment kwamen we langs een stalletje waar T-shirts en dergelijke verkocht werden, dat trok mijn aandacht want ik zag een Nederlandse spreuk. Het bleek dat de eigenaar van de kraam een Nederlandse achtergrond had. We hebben een tijd staan praten en natuurlijk iets voor de kleinkinderen gekocht. Daarna heerlijk op terras met een koud biertje, dat ging er heel goed in. We hebben heel wat rondgesjouwd in de stad en het was echt de moeite waard, prachtige straatjes met veel groen op de balkonnetjes! Om 6 uur moesten we ons melden voor de radarboot. We hebben een geweldige avond gehad, een prachtige zonsondergang vanaf de rivier en heerlijk gegeten. Natuurlijk, hoe kan het ook anders zaten we, heel toevallig overigens, naast een Nederlands stel. Daarna moe maar voldaan en goed doorvoed, met de streetcar naar ons logement. Ach, een oud mannetje wenste iedereen die uitstapte Gods zegen toe, geweldig om zo de dag af te sluiten!

Dinsdag 29 mei: Vanmorgen al vroeg uit bed. Karine was al weg, dus toch maar de koelkast doorgespit op zoek naar iets anders dan chocopasta. Aha … een pot jam gevonden, verscholen achter de chaos! Om 9 uur zaten we weer in de auto richting de grootste swamp van Amerika. Een mooie rit en langs de Missisippi River kwamen we voorbij het prachtige landgoed Oak Alley (een plantage) die je kon bezichtigen. We hebben daar een rondleiding gehad en hebben ons een beetje een beeld kunnen vormen van de tijd van de slavernij zo rond de 19e eeuw in de Confederation (voor de tijd van de burgeroorlog hier).
Daarna de swamp weer ingedoken en door Pierre Part gereden, waar een gedeelte van ‘the Swamp People’ is opgenomen. Natuurlijk hebben we niemand gezien die ons bekend voorkwam (ik heb een favoriet en die woont hier) …… maar het dorp ligt werkelijk middenin het moeras, zonder bootje ben je nergens! Een eind snelweg gereden en daarna toch weer een zijweg ingeslagen naar het zuiden, door het grote moeras. Veel waterschildpadden gezien en een enkele kleine alligator. Wel veel platgereden dieren, waaronder een alligator van redelijke afmeting, ach, dat alles gedegradeerd tot vloerkleedjes, want alles blijft blijkbaar zo op straat liggen. Geen motel of wat dan ook maar in de buurt, dus toen het richting 6 uur ging toch maar afgebogen naar een grotere plaats Lake Charles. Ook daar was het even zoeken, eerst een motel….. waarvan ik zoiets had… ehh ja, of nee toch maar niet!! Het volgende hotel was beter, eenvoudig doch schoon en dat is belangrijk nietwaar! We hadden onderweg al inkopen gedaan, vandaag op het menu: sla met kippenpootjes, heerlijk op onze kamer opgepeuzeld en daarna ons bedje ingerold.

Woensdag 30 mei:
Het ontbijt was (niet) om naar huis te schrijven en de koffie smaakte naar slootwater, maar tja wat kan je verwachten van een goedkoop motel. Toch maar gaan voor de koffie van Mc Donalds, die is tenminste heet, op sterkte en smaakt goed!
De rest van de swamp afgereden, onderweg een paar flinke buien gehad en daarna de snelweg op ... Texas in. Tot aan San Antonio snelweg gereden, waar we nu een B&B hebben. Een leuke kamer, gezellige mensen, dus helemaal goed! Ook nu weer bijna zonder verdwalen gereden! Na instaleren zijn we (op advies van onze host) naar een Mexicaans restaurant gereden en heerlijk gegeten. Ik had een margerita besteld….. Maar zo sterk als deze heb ik hem nog nooit gehad, dit was gewoon pure rum met ijs! Het werd er wel vrolijker van! Paul had het maar bij een biertje gehouden, wel zo verstandig!

Donderdag 31 mei: Vanmorgen al vroeg weer op pad. Ik heb eigenlijk voor even mijn buik vol van de Air B&B, waar we ons voor opgegeven hebben. De airco werkte niet vannacht, dat was zweten, vanmorgen niets voor het ontbijt….. Moeten we zelf dan maar alles open trekken in de keuken van een ander! Tja is dat toevallig pech hebben of hoort dat erbij …….?????? Afijn, we hebben een ontbijt in de stad gepakt en hebben daarna, in stukken, de hele river walk van the San Antonio River gelopen. Een aardige afstand, maar wel heel mooi. De architect die dit bedacht heeft, heeft ook echt gezien wat bij de stad past! Verder zijn we een kerk ingedoken en hebben de Alamo gezien, wat eigenlijk een beetje tegenviel. Maar San Antonio op zichzelf was de moeite waard. Onze Host zei vanavond dat ze gisteravond een briefje voor ons had neergelegd, niet gezien dus, maar ze heeft uitgelegd waar we morgen alles voor ons ontbijt kunnen vinden. En verontschuldigde zich meteen even voor het vergeten aan te zetten van de airco de afgelopen nacht. Nu staat ie wel aan en dat was ook wel te merken. Dus morgen ons eigen ontbijtje maken, ook goed. Zijzelf is al vroeg weg. Toch raar, dat je zoveel vertrouwen in een vreemde hebt …… De sleutel kunnen we ook ergens op een geheime plek achterlaten…..Morgen gaan we weer door richting the Big Bend op de grens met Mexico.

Vrijdag 1 juni. Hoe kan het ook anders, vanmorgen al weer vroeg vertrokken na zelf ons ontbijtje te hebben klaar gemaakt. Anneliese ging met haar man mee al heel vroeg. Wel zo lekker voor ons, hadden we het huis weer voor ons alleen. Eitje gekookt van eigen kippen. Je wilt niet weten hoe hun tuin er uit ziet. Maar voor de kippen zal het wel een waar paradijs zijn. Weer de koelkast ingedoken en de kastjes open getrokken, want koffie drinken uit je handen is niet zo gemakkelijk en het wordt zo’n troep!
Daarna de auto in en nog verder richting hert zuiden. Een werkelijk schitterende route door de woestijn, anders kan ik de omgeving niet noemen. Genoeg Borderpatrol auto’s gezien en we moesten zelfs stoppen bij een borderpost en onze paspoorten laten zien, de grens met Mexico lag daar naast de weg. Hummm Paul had de zijne niet bij zich, we waren toch echt van plan om in Amerika te blijven. Bijna gearresteerd….. Haha ik niet maar Paul. Hem werd te verstaan gegeven de volgende keer toch maar z’n paspoort bij zich te hebben! Onderweg gestopt bij een museum van een van de beroemdste rechters uit vroeger tijd Judge Bean. Een schurk met een heel groot ego! Maar wel leuk om de verhalen over hem te lezen. Hij nam het niet zo nauw met de letter van de wet en deed behoorlijk aan zelfverrijking. Verder had hij een zwak voor de Engelse actrice Lilly Langtrey. Heeft vreselijk veel brieven aan haar geschreven, het dorp is naar haar vernoemd. Helaas ze is hem nooit komen opzoeken, pas een jaar na zijn dood heeft ze het dorp opgezocht, helaas heeft hij het bij leven en welzijn zelf niet meer mee mogen maken! Wij hebben onze namen en ons Nederlandse adres ingevuld, staat leuk in het boek! Het museum had ook een prachtige cactustuin! De mensen in het museum waren ontzettend vriendelijk en we kregen een hele tas met folders mee over Texas, mochten we hier weken in de buurt willen blijven ……
We zijn in de namiddag in Marathon gearriveerd, onze volgende stop. Hebben een heel oud hotel uit begin deze eeuw, wel gerenoveerd gelukkig, maar nog steeds erg ouderwets, geen tv, badkamer op de gang, delen met de buren, die we niet hebben! Het dorp zelf, daar ben je in een zucht doorheen, een nederzetting dus! Lekkere diertjes heb je hier ook, de tarantula, giftige slangen en niet te vergeten schorpioenen! Ik las al: zet je handen en voeten niet ergens neer waar je ze niet kunt zien! Morgenvroeg gaan we naar de Big Bend, een park tegen de grens van Mexico, waar we een paar flinke hikes willen maken de komende dagen. En natuurlijk de Rio Grande zien. Lekker mijn baantjes gezwommen vanmiddag. Heerlijk zwembad, het water is niet verwarmd en daar het hier ‘s nachts aan de frisse kant is koelt het water na de warmte overdag ‘s nachts weer lekker af .
Maar nu zitten we heerlijk buiten met een glas wijn. De eerste grote tor heb ik al in mijn haren gehad en die zit hier nu op de tafel bij te komen van een harthandige landing, want ik heb hem natuurlijk uit mijn haren gemept!

Zaterdag 2 juni: Vandaag een flinke hike gemaakt in The Bid Bend Park. Prachtige wandeling van zo’n 8 km, berg op en berg af en al waren we gewaarschuwd voor zwarte beren en panters (the mountain lion), we hebben er geen een gezien. Wel herten, andere insecten en veel bloeiende planten. Onderweg kwamen we een stel uit Dallas tegen die in een lodge in het park sliepen. Daar wij nog een plekje zoeken voor een paar nachten, hebben we besloten na de hike daar even een kijkje te gaan nemen en evt te boeken. Zij hadden onderweg een beer gezien en ook bij de lodge, dus ze zijn hier echt! We hebben toch maar twee nachten geboekt in deze lodge, het ziet er erg leuk uit en het is midden in het park. We hebben een prachtige route gereden en hebben de Rio Grande gezien, helaas niet meer dan een flinke stroom gelig water! Het is erg droog hier, tijd voor een flinke bui! Natuurlijk hadden we op de weg terug weer een borderpatrol. Controle .... we hadden het op de heenweg al gezien! En hoe kan het ook anders, Paul kreeg weer een veeg uit de pan voor het niet bij zich hebben van zijn paspoort en …… hij kan er voor beboet worden met ten hoogste 30 dagen cel of een boete van 100 dollar! Afijn, we zullen ze nog wel een keer tegenkomen, hebben een papier meegekregen. Mogen dat laten zien, maar het is geen garantie. Mocht er iemand tussen zitten met een slecht humeur, tja dan heeft Paul een groot probleem!!!! Ons laatste nachtje n het hotel hier, We hebben het prima, zwembad en goed te eten. Baantjes zwemmen lukte vandaag niet, te veel mensen! Het is weekend! Het waait hier nu aardig, zo’n lekkere warme woestijnwind, eens kijken wat de dag van morgen brengt!