De derde week

Zaterdag 9 juni:
Vandaag een beetje een rustdag, we zijn allebei een beetje moe van het alles bekijken. Dus vanmorgen uitgeslapen (ik niet , heb even weer een stukje hardgelopen). Uitgebreid ontbeten en daarna naar een meer in de buurt van Holbrook gegaan, nou ja in de buurt…….. 40 mijl verderop. Picknickmand, eboek, puzzelboek en zwemspullen mee. Erg leuk meer, het waterpeil was natuurlijk laag en het water koud, dus van zwemmen hebben we maar afgezien, we zijn teveel verwend door het warme water in Florida. Maar heerlijk gelezen, geluncht en een lange wandeling gemaakt. Heerlijk zo’n laat maar waaien dagje. Morgen weer verderop.

Zondag 10 juni:
Vanmorgen om 7.30 uur zaten we al in de auto, wilden een vroege start maken. Om zo lang mogelijk in The Grand Canyon te kunnen blijven. Schitterende tocht er naar toe. In een trading post koffie gedronken, die zie je hier overal in de buurt en de meeste worden gerund door Navajo Indianen. Veel souvenirs te krijgen natuurlijk, van sieraden tot dromenvangers en andere Indiaanse producten. Maar het leuke is dat het meeste hier in de buurt gemaakt wordt door de lokale bevolking.
We zijn onderweg werkelijk bij iedere parkeerplaats gestopt om steeds maar weer van het uitzicht te genieten. Jammer dat het een beetje heiig was. Onderweg condors gezien, geweldig, ze kwamen vlak over ons hoofd! Ook zag ik op een gegeven moment in de bosjes langs de weg een hert liggen., gestopt, eindje terug en een poosje naar haar gekeken …. en zij naar ons. Foto’s gemaakt en daarna doorgereden.
Aan het eind van de rit naar het Visiters Centre gegaan en gekeken wart de mogelijkheden waren om een flinke hike te maken morgen. Dat zijn er nog al wat en het was dus moeilijk om te kiezen. Ze waarschuwen heel erg voor uitdrogen en voor de tocht naar boven (naar beneden is meestal geen probleem). Ieder jaar worden er meer dan 200 mensen gered die het hiken onderschatten en zo flink in de problemen komen, Doden vallen er helaas ook ieder jaar. Een gewaarschuwd mens telt voor twee! De temperatuur stijgt met iedere 100 meter naar beneden en vaak is er geen of nauwelijks schaduw en er wordt afgeraden om na tienen te gaan lopen, dus dat betekent vroeg op pad! Wij gaan morgen een hike doen van 5 km (heen naar beneden en terug redelijk steil omhoog) en al we dan nog puf hebben lopen we terug naar het dorp, dat is nog zo’n 7 km verder maar redelijk vlak (vals plat) We moeten nl vanaf het dorp de bus nemen naar de plek om te starten, met de auto mag je daar niet komen. Lopen mag ook, dus……. misschien terug wandelen.
Afijn we hadden een motel in Williams besproken en waren aangenaam verrast door de gezelligheid van het dorp. Het is helemaal in Western stijl en stamt ergens uit rond 1880. Veel souvenirwaren van de Grand Canyon, maar ook omdat het aan Route 66 ligt. Ook veel motorrijders dus! En het koelt hier ‘s avonds behoorlijk af! Het ligt op zo’n 2000 meter en als de zon eenmaal goed onder is blijft er van de warmte van overdag weinig meer over. Morgenvroeg gaan we al heel vroeg weg, we willen vroeg wandelen i.v.m. de temperatuur! Dus eerst wandelen met een vest aan waarschijnlijk!

Maandag 11 juni:
We wilden opstaan zo rond 3 uur .s nachts, maar hebben ons verslapen, het was 5 uur. Dus geen zonsopgang in the Grand Canyon., maar om 7 uur waren we op de plek en klaar voor een flinke wandeling. Onderweg nog grote herten gezien langs de weg, zouden ze uitkijken met oversteken? Via een geitenpad steil naar beneden, steil maar prachtig. Blik op oneindig vanwege mijn hoogtevrees en de steile afgronden af en toe! Binnen een uur waren we op de rustplek en van daaruit dezelfde weg weer omhoog. Het werd in het park afgeraden om na 10 uur te gaan hiken langs de berghellingen vanwege de warmte, dus rond 8 uur waren we al op de terugweg en om 9.15 uur stonden we al weer op de parkeerplaats(de eerste 5 km in de benen) Op de plek waar we onze wandeling gestart zijn mocht je niet met de auto komen, je werd er met de bus naar toe gebracht. We zijn dus maar terug maar de parkeerplaats gelopen langs de rand van de canyon en hadden er toen nog niet genoeg van. Er rijden door het hele park bussen waar je gratis gebruik van kunt maken en die stoppen om de km. Na een flinke bak koffie (we zaten nog niet aan onze taks) zijn we doorgelopen naar Hermans Rest, zo’n 22 km verderop. Dat was wel een beetje veel van het goede en zo’n 9 km voor het einde zijn we in de bus gestapt, zijn de laatste halte uitgestapt en hebben toch nog de laatste km gelopen. Véééél water gedronken, heerlijk bergwater, we hebben meteen onze flessen allemaal maar gevuld. Wat een dag en wat een enorm gebied is het, al die prachtige uitzichten en de Colorado rivier in de verte en diepte. We hebben genoten! Morgen weer verder. We hebben besloten naar het Joshua Tree Park te gaan, een desert park met grote yucca bomen Die heten hier dus Joshua trees.

Dinsdag 12 juni:
Vanmorgen, na een slap bakkie koffie en een geroosterde boterham met jam, in de auto op naar California. Een heel eind snelweg gereden en in Kingman van de weg voor een stop en een volgende ronde koffie. Een hele leuke tent gevonden langs (alweer) Route 66, we waanden ons even in de zestiger jaren. Alles in mint en roze, een jukebox, mooie oude auto voor de deur, wauw we hadden het helemaal goed geschoten. Natuurlijk gevraagd of we foto´s mochten maken en dat mocht….. Goede reclame. Mochten jullie ooit in de buurt zijn dan is het leuk hier even een bezoekje aan te wagen! Een lange goederentrein voorbij zien komen, drie locs om hem te trekken, meer dan 150 wagons heb ik geteld en twee locs om het hele zootje te duwen! We hebben ze al vaak onderweg gezien, maar nog nooit zo’n lange!
En ton zaten we, van de snelweg af, ineens in de woestijn. Kilometers weg zonder één dorp. De weg golfde letterlijk door het landschap, het was net een gordijn met plooien wat maar niet ophield! Zie foto! Afijn, na zo’n 150 miles het eerste dorp ‘Twentynine Palms’ en meteen ook daar een van de ingangen tot het park. We zijn het dorp even doorgereden en terug en hebben nu een klein motel gevonden met 9 kamers, maar wel een redelijk zwembad. De eigenaresse is Frans, dat was meteen te merken aan haar Engels. We hebben heerlijk een duik in het zwembad genomen en zijn daarna naar het visiterende gereden en hebben er meteen maar een rondje park aan vast geknoopt. Morgen gaan we lopen, maar het is wel leuk om alvast even rond te toeren. Weer een prachtig park, zoals er zo vele zijn hier in de USA. Veel bergen en rotsen in allerlei soorten, kleuren en formaten en al heel oud, meestal gevormd door vulkanische uitbarstingen, daarna aardbevingen en overstromingen (in die volgorde). Veel sporen van klein wild gezien, maar ook enkele van de bewoners. Eindelijk een miepmiep roadrunner met zijn familie. Helaas doken ze meteen de bosjes in en bleven daar ook. Verder nog een konijn, wat vogels en een muis. Dus leven is hier genoeg. Hike trails ook, dus we gaan er morgen een of twee uitproberen. Veel water meenemen is geen overbodige luxe, er is nergens water in het park te krijgen. Verder waait er hier een hete woestijnwind en de temperatuur ligt boven de 100F = 38F. Wederom ben ik blij met mijn Ikea schapenvachtjes, die ik net voor we weggingen heb gekocht, van elastiek voorzien en die nu als stoelhoezen dienen. Je wilt niet weten hoe heet die leren stoelen van de auto zijn als we voor 10 minuten uitgestapt zijn! Afijn, op dit moment genieten we van ons kleine huisje en hebben we net een één gangen diner achter de rug, een hele kip met een bak sla uit de supermarkt. Even niet uit eten vanavond!

Woensdag 13 juni:
Vanmorgen vroeg uit de veren en om 7.30 stonden we al op de plek waar we wilden gaan wandelen. Het was al weer warm, zucht! We zijn naar ‘the lost horse mine’ geweest , een wandeling van drie uur. Erg mooi, hebben wat klein wild gezien en een rattle snake, deze lag bewegingsloos op het pad voor ons. Maar een omtrekkende beweging gemaakt want je weet maar nooit. Maar hij bleef wel erg stil liggen, Paul heeft wat steentjes gegooid, er kwam geen beweging in het beest……. Niet helemaal levend meer? Het was een wandeling praktisch zonder schaduw en de laatste km had ik het eigenlijk wel gezien. Het is prachtig om daar rond te lopen, maar zonder schaduw dat braakt een beetje op. Gelukkig was daar ineens de parkeerplaats weer. Rond half 11 terug bij de auto en toen was het echt heet. Het zou volgens onze Franse dame zo’n 110 F worden vandaag, dus ….. We hadden ook al heel wat water op, je blijft drinken en zweet alles meteen ook maar weer uit. Daarna op naar de koffie, want behalve een broodje en een koud flesje trucks koffie hadden we nog geen warme kop koffie gezien vandaag, dus ik was nog niet echt wakker. De meeste motels hebben wel een klein koffiezetapparaatje maar hier helaas niet. Een dagje zonder koffie gaat echt niet!
Daarna naar het motel voor een verkoelende duik in het zwembad, heerlijk koud water! Vanmiddag lekker een siësta gedaan want het is echt te heet om buiten te zijn. Hoe houden die mensen het hier uit! Vanavond lekker uit eten geweest, we wilden nog een route wandelen tegen de avond, maar hebben daar vanwege de hitte maar van af gezien. Morgen gaan we verder richting Los Angeles en willen we de 1 rijden, langs de kust naar San Fransisco.
Verder merk ik af en toe dat mijn computer een eigen wil heeft, typ ik klein wild aan elkaar dan verbetert zij dat zelf als kleinkind, zo zijn er nog wel meer voorbeelden, ha ha, dat betekent dat ik alles heel goed doorlees voor het richting zwaarbenig (“waar ben jij” aan elkaar: wordt dus “zwaarbenig“) gaat.

Donderdag 14 juni:
Stond vanmorgen op met een dichte neus, niezen en proesten, is het verkoudheid, woestijnstof de airco of een combi van alles. Paul is al dagen aan het niezen. We zullen zien….. Vanmorgen richting Ventura…… (waar is Ace, ik heb hem tot nu toe niet gezien). Een relatief korte rit en veel bruine smog in de vallei voor Los Angeles. Bah wat vies, je ziet het boven de vallei hangen tot een zekere hoogte en dan zit je er ineens middenin. Eenmaal erdoorheen was het helder en minstens 10 graden C kouder. Heerlijk, mijn niezen is over dus verkoudheid is het in ieder geval niet geweest. Op aanraden van de Franse dame hebben we nu een motel vlakbij het strand voor maar $62 +tax. Goedkoop. Maar een prima bedje en douche en een schone kamer. Meteen naar het strand gelopen en even met mijn tenen in de oceaan gestaan, niet verder, het water is hier net zo koud als de Noordzee. Het stadje even rondgewandeld, leuk en oud downtown en we hebben er heerlijk Thais gegeten.

Vrijdag 15 juni, tjonge jonge al weer op de helft, maar we hebben met de tenen in de Pacific gestaan. Vandaag de Pacific Coast Highway 1 gereden, prachtige rit. In het begin koud, donker weer en miezerregen! Maar in de loop van de ochtend klaarde het gelukkig op en aan het eind van de middag kon het dak ook naar beneden. We hebben Hearst Castle even een bezoek gebracht wat echt de moeite waard was, wat een mausoleum! Die man heeft prachtige dingen verzameld, maar hoe hij het heeft gebruikt, ja daar moet je van houden. Hij heeft zijn huis wel op een hele mooie plek gebouwd met een magnefiek uitzicht op de achterliggende bergen en de Pacific!De twee zwembaden i n Romeinse stijl vond ik trouwens wel erg mooi, had zo even een duik willen nemen. Veel ‘wild’ gezien, grote big horns, reeën enz. Eenmaal weer in de auto een eind verderop onderweg even gestopt bij een uitzichtspunt waar je zee-olifanten kon bekijken, veel foto’s gemaakt, ze waren aardig aan het stoeien die grote jongens en de vrouwen maar heerlijk in het zand liggen. Zo van “waar maken jullie je druk om”.Inmiddels was het al vrijlaat en in Carmel By The Sea hebben we een bedje gezocht voor de nacht. ’s Avonds in het dorp gegeten, een sjiek stranddorp, met onze saab vielen we echt niet uit de toon…….

Zaterdag 16 juni:
Vanmorgen het blaadje met toeristische info eens wat beter bekeken en het bleek dat je vanuit Monterey, naast Carmel, met een boot mee kon, whale watching! Dat sprak ons wel aan, maar eerst de plaatselijke Carmel Monastery (mission), heel oud en het leek ons wel de moeite waard om daar eens een kijkje te nemen. Het was inderdaad zeker de moeite waard, dit zijn van die kleine verborgen schatten die je extra in de schoot geworpen worden. O
Om half een inschepen, het was druk op de boot, tja wat wil je….. ‘t is weekend! In de haven veel zeeleeuwen, die daar een heerlijk plekje hadden gevonden. Ook bij de pier lag het vol met die beesten! Heerlijk in het zonnetje, want je gelukkig scheen de zon vandaag weer! We hebben zeker 5 humpback whales (bultruggen )gezien. Prachtig, wat een ontzettend grote beesten, ik denk dat ze onze boot met gemak slagzij konden laten maken! Wel helemaal verkleumd, want er stond een stevig briesje op zee en een behoorlijke deining. Maar we hadden een trui en jas mee, waren overal op voorbereid.
Om 4 uur zaten we in de auto op weg naar het volgende punt: Yosemite Park. Daar willen we twee dagen doorbrengen en wandelen. We hebben besloten om het Sequoia Park te laten vallen, want we willen ook nog naar Las Vegas, Death Valley en Monument Valley.
We zijn door de glooiende goudgele heuvels van California (= the Golden State….. en ik begrijp nu waarom))gereden, waar druiven, kersen, aarbeien en nog meer van dat heerlijke fruit verbouwd worden. We zijn gekomen tot Los Banos, wat je wel zult uit moeten spreken als Los Banjos. Hier hebben we een goedkoop, maar schoon optrekje gevonden voor vannacht. Vanaf dat we zo’n 10 miles uit de kust waren begon het weer langzaam op te warmen en nu in onze overnachting stek is het weer tropisch warm , de airco staat weer te blazen en……. dat voelt heel vertrouwd!!!!