Week 4

Zondag 17 juni:
Vanmorgen zijn we al weer vroeg vertrokken richting Yosemite Park na een ontbijtje bij de Subway, lekker eitje, maar het brood was niet te eten ….. Paul hoor je daarover niet klagen, maar deze persoon wel. Waar zijn de lekkere verse knapperige bruine bolletjes???? In Yosemite willen we een paar dagen blijven om te lopen en wat rond te kijken. Om 11 uur waren we al in Mariposa, waar we een paar nachten willen logeren. Het ligt 45 mijl van het park, maar hoe dichter je er bij bent hoe duurder de lodges warden en op het park is het al helemaal niet leuk meer….. Of je moet al een tent bij je hebbeb en laat dat nu net niet het geval zijn. In Mariposa eerst maar een bak koffie nadat we de tourist information met een bezoekje vereerd hadden. Die hebben ons aan een adres geholpen, waar we voor een redelijke prijs kunnen slapen, we hebben (na een uur gewacht te te hebben, )omdat het kantoor een paar uur dicht was) maar meteen voor twee nachten geboekt. Zwembad naast de deur en een gezellig kleinschalig motelletje. Prima!
Daarna richting het park, in een woord schitterend! The Grand Canyon was indrukwekkend, maar hier is het zeker zo mooi en in plaats van boven langs de rand ben je nu in het dal waar je heerlijke wandelingen kunt maken, dat zijn we dan ook van plan en misschien blijven we nog wel een extra nachtje en laten Las Vegas schieten. We hebben een bezoek aan het visitors centrum gebracht voor een map en daarna zijn we naar het zuidelijke puntje van het park gereden. Een schitterende rit langs ravijnen! Onderweg zag ik ineens een zwarte beer langs de weg, het was al te laat om de camera er op te richten, ik zag hem pas toen we er al naast waren. Toen we hem voorbij waren stak hij over zodat Paul hem door het achterrampje ook nog kon zien Ja, deze beer had vast zijn verkeersdiploma gehaald …..(omdat hij zo netjes wachtte totdat wij voorbij waren). Wat weer een buitenkansje, dat zie je niet iedere dag! Daarna doorgereden naar Mariposa Grove, waar enorm grote Sequoia’s te zien waren, dat scheelt ons weer een park! Rondgewandeld, veel foto’s gemaakt en toen was het al weer tijd om naar onze lodge te gaan, dat was nog een stief uurtje rijden! Heerlijk Mexicaans gegeten ‘s avonds en daarna t bedje in.

Maandag 18 juni:
Vanmorgen om half 8 zaten we al weer in de auto voor een lange wandeling in Yosemite. Eerst een bak koffie en het nodige inslaan voor onderweg. Om 9 uur van start voor een wandeling van 21 km, wat er uiteindelijk zo’n 24 werden. Paar keer verkeerd gelopen en we wilden als extraatje naar de Bridal Falls. Dat was zeker de moeite waard! We hebben een grote stop gemaakt aan de rivier, waar Paul een duik heeft genomen in het ijskoude water , goed hoor! …. Ik heb er naar gekeken en ben alleen met mijn voeten in het water gegaan, dat was genoeg om af te koelen. Afijn, de voetjes waren toch wel een beetje versleten, de wandeling was in het dal, maar het ging wel heuvel op en heuvel af maar was zeker de moeite waard. Op El Capitain (de hoogste en steilste rots hier in het park) waren ze aan het klimmen, we hebben er een poos naar gekeken door de verrekijker, lekker hangen tegen een steile rots en dan vooral niet naar beneden kijken! We hebben niet veel wild gezien, alleen een paar herten, een prachtige blauwe vogel en veel vlinders die er een sport van maakten een eind met ons mee te vliegen, maar ze wilden niet op de foto. ! Maar weinig mensen die de trail lopen, de meeste doen een klein stukje. Om 5 uur zaten we aan een wel verdiend biertje en daarna de auto in, op weg naar een douche en het zwembad. We waren lekker stoffig geworden, na een douche beurt zaten de zandvegen nog op de handdoek, het zwembad heeft de rest er af geweekt. Trek in eten hadden we niet, het laatste broodje zat pas rond drie uur in onze maag. Vanavond houden
we het maar op nootjes en een wijntje. Morgen willen we nog een trail lopen en gaan daarna door richting Death Valley. Kijken hoe ver we komen.

Dinsdag 19 juni:
Vandaag ons nichtje jarig, al weer 23 jaar, dus maar even gebeld. Internet werkt hier niet zo…… heel vervelend, maar dat schijnt moeilijk te zijn in de wat goedkopere motels! Vanmorgen al weer vroeg op pad, we wilden naar de upper fall lopen van de Yosemite falls. Dat viel vies tegen, alleen maar klimmen, steil, smalle paadjes en afgronden waar je u tegen zegt. Ik heb het na ruim een km klimmen opgegeven, Paul is nog doorgegaan en is een half uur klimmen van de top ook omgedraaid. Het was genoeg. Maar toch ook heel mooi! Daarna de auto ingestapt en op weg naar Death Valley, een reis van nog wel enkele honderden mlies. Maar, het wordt eentonig, ik weet het) een prachtige route, dwars door het park En hoog…. Op een gegeven moment zo rond de 10.000 voet is dus meer dan 3 km. Sneeuw gezien vanuit de verte, maar of dat er ook nog ligt in september durf ik niet te zeggen. Gepicknickt bij een meer, veel mensen aan het pootje baden, dus ik ook even… en ik moet zeggen, de watertemperatuur was warmer dan de rivier waarlangs we zijn gelopen! Weer veel waarschuwingen voor beren, maar het was midden op de dag en dan houden ze blijkbaar hun siësta, want we hebben er geen een gezien! Daarna via een lange dalende weg naat beneden, wat bij mij zorgde voor een paar flink verstopte oren vanwege het hoogte verschil. Bij de Mc D. een koffie gehad en even ge-internet, maar ook daar was de ontvangst niet geweldig. We waren blij dat het in ieder geval gelukt is om een kamer te reserveren op de plek waar we graag wilden overnachten! Nu zijn we dus aan de rand van Death Valley, we hebben een houten huisje, eerst eten en dan vroeg naar bed! Na het eten nog even buiten gezeten en genoten van de sterren, een hemel vol!Vanavond stond ik nog even buiten en toen hoorde ik ineens een van de mensen van het restaurant roepen”snake!”Zij lopen ‘s avonds allemaal met een koplamp op…… Ina stond op haar slippertjes buiten een sigaretje te roken…… en wist niet hoe snel ze weer naar binnen moest gaan! Snakes en slippers, dat hoort niet bij elkaar!

Woensdag 20 juni:
Vanmorgen na het ontbijt meteen weggereden want er staat weer een hoop op het programma. Het was vanmorgen al bloedheet in de woestijn en het zou er in de loop van de dag beslist niet koeler op worden. Eerst naar een ranger station gereden, vlakbij hoge zandduinen, tijd voor de eerste stop met een kop koffie. We hadden inmiddels ook allebei al ruim een liter water achter de kiezen. De zandduinen waren mooi, we zijn er een stukje ingelopen. Hier komen ‘s nachts de ‘sidewinder rattle snakes’ voor, overdag zijn ze meestal niet te zien…. Toch mijn hoge schoenen maar aan, je weet maar nooit. Het was te warm om een eind te lopen, dus we hebben het bij een kort stukje gehouden. Tjonge jonge, het zweet komt uit poriën waar ik het bestaan niet eens van af wist, het bleef stromen…. En water drinken maakte het nog erger. Het was heet. Op het heetst van de dag tussen de 45 en 50 graden! Na de duinen naar een oase in het noorden van het park. Daar had Scotty zijn kasteel gebouwd (scotty’s Castle). Hoge palmbomen, lekker groen, een oase…….. maar wel net zo heet als in de rest van het park! Doorgereden naar het laagste punt van Death Valley, waar een half uitgedroogd zoutmeer is, net zo iets als de Dode Zee, alleen veel kleiner. Daarna de Artists Palet gedaan, een eenrichtingsweg dwars door de bergen, wat een schitterende kleuren hebben de bergen hier, met recht een schilders palet. En voor wat betreft de naam Death Valley, er is genoeg leven hier! Het park dankt zijn naam aan een van de eerste pioniers, een vrouw die, nadat ze ternauwernood ontsnapt waren aan uitdroging enz. riep “never again Death Valley”. Afijn, we zijn nog op verschillende andere plekken gestopt, maar het was echt te warm om lang rond te lopen, zodra je in de zon loopt voel je je kuiten branden en je blijft zweten, lang nadat je al weer in de auto zit. Ik denk dat we aan het eind van de dag wel zo’n 4 liter water p.p. ophadden (en weer uitgezweet!).
Rond 5 uur zijn we naar Las Vegas gereden, we hadden eerder besloten dit te laten vallen, maar hebben het er toch maar weer tussen gewrot. Daar een goedkoop motelletje gevonden en na een douche de stad in gegaan. Een groter contrast tussen deze twee dingen van vandaag is er niet, zo sta je in een lege woestijn (druk was het er niet) en vervolgens kun je bijna op de hoofden lopen. Het was erg leuk om daar zo een nachtje door te brengen, we zijn wat grote hotels ingelopen, nou heel de wereld in een stad gepropt! We hebben onze ogen uitgekeken, wat een overdaad! Als je het hebt over lichtvervuiling staat deze stad echt veruit op no 1. Natuurlijk ook naar de prachtige waterfonteinen gekeken voor het Bellagio. Het was voor de verandering laat toen we ons nestje opzochten, morgen weer verder!

Donderdag 21 juni. Vanmorgen bij de Mac een ontbijtje gehaald, het was tijd om even weer op internet te gaan, helaas ook bij de Mac bijna geen ontvangst en het ontbijt was ook al niet om naar huis te schrijven! Bah…… Daarna de Hoover Dam bezocht, wat rondgelopen, een video bekeken, maar ook daar was het heet!
Zion Park was de volgende bestemming en dat was voor de verandering niet zo’n lange rit. Om drie uur waren we daar al en hadden we binnen no no time een kamer en wat voor een! Omdat het motel vol was kregen we een huisje wat een eind van het motel afstaat in een doodlopende straat. ‘s Avonds zaten we buiten en de mule-deer (ongeveer zo groot als de edelherten bij ons)liepen voor ons langs door de weide, zo’n drie meter van ons vandaan. Het goedkoopste kamertje, maar het mooiste uitzicht! De hele avond hebben we daarvan genoten!

Vrijdag 22 juni:
Vanmorgen na het ontbijt het park in met de bus. Dat is het mooie van dit park, je stapt in de bus en stapt uit bij de trail die je wilt lopen. We hadden al een mooie trail uitgezocht, naar de Upper Emerald Pools deze hebben we, met veel andere mensen, gelopen en zijn toen langs de rivier terug gelopen naar het dorp (niet met de bus), een fikse wandeling en ook hier was de temperatuur zo rond de 45 graden. Wederom veel water en zoveel mogelijk in de schaduw gelopen. Onderweg, langs de rivier kom je bijna niemand tegen. Iedereen neemt de bus van en naar de verschillende hike plaatsen. Daardoor is het lekker rustig en zie je nog eens wat, o.a. wilde kalkoenen gezien, prachtige gekleurde hagedissen en vogels en de nodige herten. Morgenochtend heel vroeg willen we nog een trail lopen en i.v.m. de warmte raden ze aan om vroeg te starten, dat doen we dan ook maar. Vanavond kijken of de herten weer langs komen. Trouwens overal in de parken staat dat je het wild niet mag voeren, helaas zien we vaak dat mensen het toch doen. Gevolg: dieren die agressief worden, mensen gaan bijten en vervolgens moeten ze afgemaakt worden. Heel triest!!!!En de herten waren er weer, drie bokken met grote geweien. Het gekke is , dat ze zich niet storen aan mensen of auto’s die voorbij komen, maar schrikkerig worden van ieder vreemd geluid. Ze hebben hier aan het begin van de doodlopende weg een tijd gegraasd en ook als het licht van de schijnwerper aan en uit ging stoorden ze zich daar totaal niet aan. We hebben ze zien komen en zo tegen middernacht weer richting de rivier zien gaan, toen was het ook hoognodig tijd voor ons slaapje…..Oh ja we hebben besloten hier nog maar een nachtje extra te blijven, het is hier zo mooi en rustig (behalve overdag).

Zaterdag 23 juni:
Nou vanmorgen was het weer rond 8en toen we wakker werden, te laat om nog een flinke trail in de bergen te lopen. Schema aangepast en we gaan helemaal naar het eind van de weg met de bus, doen de river walk, misschien nog een stukje van de Narrows, dat er aanvest zit, je loopt gewoon 8 km verder door de rivier bedding..Het hangt van de temp en waterstand af of je deze verlengde trail kunt doen.. Soms moet je dik door het water…… tot aan je middel en dat gaat net iets te diep voor ons, daar hebben we de uitrusting ook niet voor. Afijn na de river walk bleek dat je meteen al met de voetjes het water in moest en we hoorden dat d volgende waadplek tot aan je middel door het water was. We zijn terug gelopen en hebben langs de rivier gelopen, totdat we zin kregen in een boterham Lekker gepicknickt en daarna een dompeling in de rivier, kkkkoud maar we waren wel lekker opgefrist. Even opdrogen en daarna verder richting de Grotto, waar we ons water bij konden vullen. Er was al weer 3 liter p.p. doorheen en we waren nog maar halverwege de dag! Bij de lodge zijn we op de bus gestapt omdat we wisten van gisteren dat dit stuk niet leuk is, je moet langs de weg wandelen, langs de rivier gaat helaas niet. Lui dat we waren zijn we maar in de bus blijven zitten tot het eindpunt en daarna naar het motel terug gelopen want het was tijd voor wat kleine boodschapjes. We hebben er al twee grote flessen zonnebrand doorheen gesmeerd en het was tijd om nieuwe te halen. Helaas, zoals in zoveel van die kleine dorpjes was de prijs ook verdubbeld. We hebben een klein flesje gekocht en gaan in de eerstvolgende supermarkt wel een grote fles kopen! En zo zitten we nu de allerlaatste avond weer voor ons huisje te kijken of we de herten vanavond weer voorbij zien komen. En ja, zo tegen zonsondergang, net toen we terugliepen van het dorp stonden ze al weer langs de weg. Wat schrikkerig, maar ze bleven toch staan. Meteen de camera gehaald en wat plaatjes geschoten. Ik zei nog tegen Paul:’dat had mijn vader moeten zien, hij had ervan genoten!!”. Morgen gaan we weer een stukje verderop.

Zondag 24 juni:
Vanmorgen voor de verandering al rond 6 uur wakker …. Uitgeslapen!! Na inpakken naar het ontbijt, maar helaas, onze favoriete tent was op Zondag gesloten, dus dan maar ergens een kop koffie en verderop kijken. In de auto door een mijl lange tunnel en daarna een korte doch steile wandeling om wakker te worden. Even naar de Canyon Outlook. Prachtig uitzicht over de Zion Vallei heb je daar.
De volgende stop was ergens langs de weg, waar we bizons zagen grazen, er bleek ook een restaurant in de buurt te zijn met een heerlijke dierenwei voor kinderen. Heerlijk gebruncht (het was al tegen elven) en daarna het volgende stuk richting Monument Valley. Prachtige weg tussen de rode bergen door, net voor het einpunt zagen we een bord met daarop “Navajo National Monument”. Nieuwsgierig als we zijn toch maar even een kijkje genomen, eerst 9 mijl rijden, het visitor centrum, een wandeling die een beetje saai is, maar dan een GEWELDIG uitzicht op een canyon, waar aan de overkant in een half open grot een redelijk intacte nederzetting van de Hopi People staat, die hier heel erg lang geleden leefden. Dit maakte de hele wandeling goed! Vandaag wat bewolking die in de loop van de avond steeds grijzer werd. Maar het is nog droog, in tegenstelling tot Tampa, waar het water met bakken uit de lucht komt vanwege tropische storm Debbie Wat zijn we blij dat we daar op dit moment niet zijn!!!
Nu op dit moment zijn we in Kayenta, 23 mijl van Monument Valley, daar gaan we morgen naar toe.