week vijf
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Ina
01 Juli 2012 | Verenigde Staten, Tampa
Maandag 25 juni:
Eerst lekker rustig aan gedaan vanmorgen, heerlijk een beetje rond keutelen. Rond 9 uur vertrokken en rondgelopen en getoerd in Monument Valley! Natuurlijk weer op het heetst van de dag bedacht om de enige trail te lopen die er is! Nou, dat bleek veel te heet! Weer mijn grenzen over, omdat het steeds zo leuk lijkt! Maar dit was de laatste keer voor mij om overdag in de hitte en zonder schaduw 45 graden en een hete woestijnwind) 6 km te gaan lopen. Paul heeft nergens last van, maar na ruim een half uur heb ik het idee dat mijn bloed letterlijk kookt! Niet meer doen dus. Maar verder was het fantastisch. We hebben een tour geboekt van 2 ½ uur, waarbij we ook het gebied in gaat waar je met eigen auto niet mag komen. De gids heeft ons het een en ander verteld en natuurlijk hebben we ook veel gevraagd. De rotspieken die zo uit de grond gedrukt lijken te zijn, hebben allemaal een naam, en met weinig fantasie kun ook het inderdaad herkennen: the Totem Pole, The Sleeping Dragon, Suns Eye The Elephant Butte, enz. Er wonen nog steeds Navajo mensen in de Valley, maar voornamelijk zijn dat de ouderen. De jongeren verdwijnen naar de dorpen er om heen. In Monument Valley is het leven zwaar, geen stromend water en elektriciteit! In de Valley worden nog wel veel ceremoniële bijeenkomsten gehouden en daar neemt iedereen wel aan deel. De Navajo Indianen maken prachtige sierraden en er staan dan ook heel wat tentjes langs de weg. Het waaide behoorlijk, dat hebben we de laatste dagen wel meer meegemaakt. ‘s Morgens is het bijna bladstil, maar ‘s middags wakkert de wind behoorlijk aan. We hebben al heel wat “dustdevils” gezien (kleine wervelwinden die letterlijk veel stof en zand doen opwaaien). Ook nu in een open auto werd je af en toe gezandstraald! We hebben er de hele dag doorgebracht en toen we aan het eind van de middag weer in de auto stapten, zagen we om ons heen allerlei regenbuien aan de horizon. We hebben nog een paar druppen gehad onderweg, maar het meeste viel om ons heen. Nu hebben we allebei een flinke loopneus …… van de airco, het stof, van de wind of van de hete salsa in het Mexicaanse restaurant waar we heerlijk hebben gegeten vanavond …. misschien wel een combi. Wie zal het zeggen, kijken of het morgen verdwenen is! En steeds weer zien we overal bussen vol met Japanse mensen, behalve hun gewone bagage hebben ze ook ladingen mondkapjes ingepakt, vandaag zagen we ze ook weer vanwege de wind allemaal met een mondkapje tegen het stof, zandhappen is er voor hen niet bij, ze zin op het ergste voorbereid! Wij moeten er steeds vreselijk om lachen………
Dinsdag 26 juni:
En de loopneus is grotendeels verdwenen…….. We zijn weer langs Monument Valley gereden, richting Mexican Hat, een rotspiek bij het dorp lijkt inderdaad op een Mexicaanse hoed met daaronder een dame met een lange jurk met een sleep aan de achterkant.
Wat is het landschap hier toch divers, we zijn constant op het Colorado hoogvlakte, zo tussen de 1500 en 2000meter, maar dan weer zijn er diepe geulen en canyons, hore rotspieken, zoals Monument Valley en dan plotseling lijkt het of je door een heuvelachtig landschap rijdt, woestijn: droog en dor, De enige bomen die je ziet zijn langs een rivier, voor de rest zijn het alleen maar wat verdorde struikjes. Veel kleuren ook van alle tinten geel tot aan diep rood en paars en alles daar tussen. Van koper groen tot donkergrijs, de vele kleuren en tinten zijn niet te beschrijven, zo mooi! We zijn nu in Durango aangeland en hier is het groen, we zijn uit het woestijnlandschap. Maar ook hier is het erg droog en overal wordt gewaarschuwd voor bosbranden, die we onderweg helaas ook weer gezien hebben. We zijn onderweg weer een park ingereden, waar de sporen van een flinke brand ook nog goed te zien zijn! Een archeologische site, waar we een aantal korte maar hevige wandelingen gemaakt hebben om te zien hoe de mensen hier zo’n 800 jaar geleden gewoond hebben. Een heel aantal kleine nederzettingen zijn goed bewaard gebleven! Ook weer zo’n juweeltje wat je gewoon onderweg tegenkomt. Een prachtige weg er naar toe, zo ergens flink omhoog in de bergen, 20 km van de doorgaande weg. Daarna doorgereden naar Durango en een plekje voor de nacht gezocht. We moesten er nog even over na denken of we hier nog wel een nachtje wilden blijven……
Woensdag 27 juni:
Toch maar besloten door te rijden, het was heir te toeristisch e de prijzen navenant!We hadden het idee om naar zandduinen zo’n 400 km verderop te rijden, maar na 100 km kwamen we door Padosa springs, een leuk klein plaatsje met warme bronnen. Dit leek ons wel wat, dus eerst naar het visitor centre, wat een goede gok was. Veel trails om te ropen, niet te duur en”natuurlijk de “Hot Springs”. Het was nog vroeg dus eerst maar eens een trail met de auto uitproberen, nou na een km kwamen we er achter dat dit echt niet geschikt was voor een lage wagen als de onze. Gekeerd en terug gereden. Wat extra info gehaald over de trails bij het rangerkantoor en daarna op naar de hot springs. Duur, maar lekker in het hete water en het rook er enigszins naar rotte eieren Wij dus ook na een bad ….. Maar lekker was het wel! Daana een slaapplek opgezocht en we hebben weer iets leuks gevonden, wat er van buiten niet uitziet, maar een grootoom bed, een groooote koelkast en buiten een picknick tafel! Helemaal goed dus, weliswaar geen airco, maar wel een fan en we hebben gemerkt dat het hier ‘s nachts toch wel afkoelt. Morgen gaan we weer lopen in berenland, want ook hier komt de Zwarte beer voor.
Heerlijk gegeten, Mexicaans! We raken al aardig thuis in de Mexicaanse keuken en genieten van de vaak gepeperde maaltijden, jammie!
Donderdag 28 juni:
Vanmorgen om 9 uur liepen we al weer in het bos, een trail van 8 mijl naar de Fourmiles Falls. Eerst 12 km dirt road, maar prima te rijden voor onze auto. Grote stofwolken lieten we achter! Erg mooi zo ver in de bergen en jammer genoeg waren we helaas niet alleen. Een stevige wandeling, berg op berg af en de paden waren vaak opgedroogde kreekbeddingen. Veel stenen en veel klimmen en dalen. We hebben ons broodje opgegeten bij de waterval en daarna hetzelfde stuk terug. Paul stelde nog even voor om ook de rest van de trail te lopen …. Minstens nog drie keer zo ver en echt steil klimmen, nou nee dus ander keertje maar. Om twee uur waren we terug. Even geskypt met Thijs en Bente en met Anne Marie. Gelukkig is het in Nederland nu ook een b’tje aan het zomeren. Verder is de auto nu wel heel nodig aan een afspoel beurt toe, de dirt road heeft ervoor gezorgd dat ie nu gelig is i.p.v. zilver! Vanavond zoeken we de Mexicaan hiernaast maar weer op, het eten was heerlijk gisteravond en onze metertjes hebben we vandaag wel gelopen. Morgen willen we een flinke ruk maken richting Memphis, we hebben nog een week en willen in ieder geval nog naar Nashville!
Vrijdag 29 juni:
Vasnmorgen al weer vroeg in de auto, zoals in zoveel motels stelt het continental rekest niet zoveel voor, dus hier ook niet. Een kopje slootwater met een bagel …. Of in dit geval een plakje koek en als je wilt: cornflakes, wij gaan wel een broodje halen bij de subway! Voor achten zaten we al weer in de auto, kijken hoe ver we komen vandaag! Onderweg toch even een zijpasje gemaakt naar de “Great Sanddunes”, we konden het niet laten, het zag er vanuit de verte heel indrukwekkend uit en het was de moeite waard. Deze plek was ons doel voor we in Padosa gestrand zijn. Erg mooi al die zandduinen, maar ook nu weer: met een gewone auto kom je niet ver, alles binnen dit park moet je doen met een 2 of 4 wheel drive (eerst een stuk rijden voor je een bij een trail bent die je kunt wandelen) en tja dat heeft onze auto nou eenmaal niet. Toch was het heel erg leuk om daar even rond te lopen en wat plaatjes te schieten. Daarna de Great Plains in en weer een uurtje terug naar Central time (in Utah waren we ook al een uurtje terug gegaan naar Mmountain time), we zijn nu in Texas. Hebben tussendoor ook nog even een stukje New Mexico gedaan. Flinke regen en onweersbuien gehad onderweg, wat wil je ook, het is hier 105 graden F. (41C.) ….. dus heet. En ach al gehoord van het liedje: “Is this the way to Amarillo?” Nou wij hebben de weg gevonden en zijn daar nu voor een nachtje! Heerlijk bij de Vietnamees gegeten vanavond, en nu zo ons bedje in, misschien morgen eind van de dag in de buurt van Memphis??? Het is nog wel een heel eind, maar we zijn nu bij de snelweg, dus blazen maar morgen!!!
Zaterdag 30 juni:
Waar we dan nu zijn beland……. Maar laat ik bij het begin beginnen. Onderweg naar hier kwamen we een Nationaal route 66 museum tegen, het was net tijd om te stoppen dus de keuze om daar even langs te gaan was niet zo moeilijk en het was erg leuk. Ze hadden er een heel dorp van gemaakt en heel wat oude troep verzameld en we hebben weer heel wat leuke plaatjes geschoten. Wat te denken van een supersonische haardroger …… het lijkt wel of de dame met haar hoofd aan een UFO vastzit! Maar prachtige auto’s en motoren om van te smullen!! We hebben er een uurtje zoet gebracht en zijn daarna verder gereden. De bedoeling was om vandaag naar Hot Springs te gaan , een klein dorpje met natuurlijk hete bronnen in de staat Arkansas . Dat hebben we op 100 mijl na niet gehaald. Nu zitten we in Mena, Polk County en het is hier geweldig. Als je een afkickcentrum voor alcohol zoekt moet je hier zijn, geen druppel drank te krijgen! A dry county noemen ze dat! Wij stonden lekker met een biertje buiten toen we dat hoorden van een stel motorrijders en ze waren zeer jaloers op onze biertjes… Haha, wat hebben we gelachen, ik dacht eerst nog dat ze ons er tussen wilden nemen, maar niets was minder waar! Ik wist nier dat zoiets nog bestond!!!!! Afijn er bleek één restaurant in het dorp te zijn waar je wel alcohol kon krijgen, een zgn bestolen club, waar je lid van kon worden, kostte niets. Dat hebben we maar gedaan, we zijn nu member van een Italiaanse restaurant/club in Mena …. Voor het geval we nog eens terug willen! Morgen weer verder, maar dit was echt geweldig!!!
Zondag 1 juli
Vandaag wilden we naar Hot Springs en dan een nacht blijven, maar niets is zo veranderlijk als een mens, het was er zo druk (Zondag) dat we maar doorgereden zijn naar Memphis en hebben Graceland bezocht. Een goede gok, want het was niet druk …… en vreselijk warm! En het was de moeite waard, al word je doodgegooid met souvenirwinkels. We konden rustig rondlopen en alles bekijken! Hebben nog een cd gekocht en kunnen nu dus in de auto swingen op de muziek van Elvis. We hadden daarna (7 uur ‘s avonds) geen zin meer om ver de rijden en zitten nu in een Days Inn vlakbij Graceland, met zwembad, heerlijk! Ook hier hangt de tent vol met foto’s en andere memorabilia. Zelfs het zwembad is in de vorm van een gitaar! Afijn, we hebben weer een dagje gewonnen, morgen naar Nashville …… lekker muziek luisteren en misschien wel swingen!!!
Eerst lekker rustig aan gedaan vanmorgen, heerlijk een beetje rond keutelen. Rond 9 uur vertrokken en rondgelopen en getoerd in Monument Valley! Natuurlijk weer op het heetst van de dag bedacht om de enige trail te lopen die er is! Nou, dat bleek veel te heet! Weer mijn grenzen over, omdat het steeds zo leuk lijkt! Maar dit was de laatste keer voor mij om overdag in de hitte en zonder schaduw 45 graden en een hete woestijnwind) 6 km te gaan lopen. Paul heeft nergens last van, maar na ruim een half uur heb ik het idee dat mijn bloed letterlijk kookt! Niet meer doen dus. Maar verder was het fantastisch. We hebben een tour geboekt van 2 ½ uur, waarbij we ook het gebied in gaat waar je met eigen auto niet mag komen. De gids heeft ons het een en ander verteld en natuurlijk hebben we ook veel gevraagd. De rotspieken die zo uit de grond gedrukt lijken te zijn, hebben allemaal een naam, en met weinig fantasie kun ook het inderdaad herkennen: the Totem Pole, The Sleeping Dragon, Suns Eye The Elephant Butte, enz. Er wonen nog steeds Navajo mensen in de Valley, maar voornamelijk zijn dat de ouderen. De jongeren verdwijnen naar de dorpen er om heen. In Monument Valley is het leven zwaar, geen stromend water en elektriciteit! In de Valley worden nog wel veel ceremoniële bijeenkomsten gehouden en daar neemt iedereen wel aan deel. De Navajo Indianen maken prachtige sierraden en er staan dan ook heel wat tentjes langs de weg. Het waaide behoorlijk, dat hebben we de laatste dagen wel meer meegemaakt. ‘s Morgens is het bijna bladstil, maar ‘s middags wakkert de wind behoorlijk aan. We hebben al heel wat “dustdevils” gezien (kleine wervelwinden die letterlijk veel stof en zand doen opwaaien). Ook nu in een open auto werd je af en toe gezandstraald! We hebben er de hele dag doorgebracht en toen we aan het eind van de middag weer in de auto stapten, zagen we om ons heen allerlei regenbuien aan de horizon. We hebben nog een paar druppen gehad onderweg, maar het meeste viel om ons heen. Nu hebben we allebei een flinke loopneus …… van de airco, het stof, van de wind of van de hete salsa in het Mexicaanse restaurant waar we heerlijk hebben gegeten vanavond …. misschien wel een combi. Wie zal het zeggen, kijken of het morgen verdwenen is! En steeds weer zien we overal bussen vol met Japanse mensen, behalve hun gewone bagage hebben ze ook ladingen mondkapjes ingepakt, vandaag zagen we ze ook weer vanwege de wind allemaal met een mondkapje tegen het stof, zandhappen is er voor hen niet bij, ze zin op het ergste voorbereid! Wij moeten er steeds vreselijk om lachen………
Dinsdag 26 juni:
En de loopneus is grotendeels verdwenen…….. We zijn weer langs Monument Valley gereden, richting Mexican Hat, een rotspiek bij het dorp lijkt inderdaad op een Mexicaanse hoed met daaronder een dame met een lange jurk met een sleep aan de achterkant.
Wat is het landschap hier toch divers, we zijn constant op het Colorado hoogvlakte, zo tussen de 1500 en 2000meter, maar dan weer zijn er diepe geulen en canyons, hore rotspieken, zoals Monument Valley en dan plotseling lijkt het of je door een heuvelachtig landschap rijdt, woestijn: droog en dor, De enige bomen die je ziet zijn langs een rivier, voor de rest zijn het alleen maar wat verdorde struikjes. Veel kleuren ook van alle tinten geel tot aan diep rood en paars en alles daar tussen. Van koper groen tot donkergrijs, de vele kleuren en tinten zijn niet te beschrijven, zo mooi! We zijn nu in Durango aangeland en hier is het groen, we zijn uit het woestijnlandschap. Maar ook hier is het erg droog en overal wordt gewaarschuwd voor bosbranden, die we onderweg helaas ook weer gezien hebben. We zijn onderweg weer een park ingereden, waar de sporen van een flinke brand ook nog goed te zien zijn! Een archeologische site, waar we een aantal korte maar hevige wandelingen gemaakt hebben om te zien hoe de mensen hier zo’n 800 jaar geleden gewoond hebben. Een heel aantal kleine nederzettingen zijn goed bewaard gebleven! Ook weer zo’n juweeltje wat je gewoon onderweg tegenkomt. Een prachtige weg er naar toe, zo ergens flink omhoog in de bergen, 20 km van de doorgaande weg. Daarna doorgereden naar Durango en een plekje voor de nacht gezocht. We moesten er nog even over na denken of we hier nog wel een nachtje wilden blijven……
Woensdag 27 juni:
Toch maar besloten door te rijden, het was heir te toeristisch e de prijzen navenant!We hadden het idee om naar zandduinen zo’n 400 km verderop te rijden, maar na 100 km kwamen we door Padosa springs, een leuk klein plaatsje met warme bronnen. Dit leek ons wel wat, dus eerst naar het visitor centre, wat een goede gok was. Veel trails om te ropen, niet te duur en”natuurlijk de “Hot Springs”. Het was nog vroeg dus eerst maar eens een trail met de auto uitproberen, nou na een km kwamen we er achter dat dit echt niet geschikt was voor een lage wagen als de onze. Gekeerd en terug gereden. Wat extra info gehaald over de trails bij het rangerkantoor en daarna op naar de hot springs. Duur, maar lekker in het hete water en het rook er enigszins naar rotte eieren Wij dus ook na een bad ….. Maar lekker was het wel! Daana een slaapplek opgezocht en we hebben weer iets leuks gevonden, wat er van buiten niet uitziet, maar een grootoom bed, een groooote koelkast en buiten een picknick tafel! Helemaal goed dus, weliswaar geen airco, maar wel een fan en we hebben gemerkt dat het hier ‘s nachts toch wel afkoelt. Morgen gaan we weer lopen in berenland, want ook hier komt de Zwarte beer voor.
Heerlijk gegeten, Mexicaans! We raken al aardig thuis in de Mexicaanse keuken en genieten van de vaak gepeperde maaltijden, jammie!
Donderdag 28 juni:
Vanmorgen om 9 uur liepen we al weer in het bos, een trail van 8 mijl naar de Fourmiles Falls. Eerst 12 km dirt road, maar prima te rijden voor onze auto. Grote stofwolken lieten we achter! Erg mooi zo ver in de bergen en jammer genoeg waren we helaas niet alleen. Een stevige wandeling, berg op berg af en de paden waren vaak opgedroogde kreekbeddingen. Veel stenen en veel klimmen en dalen. We hebben ons broodje opgegeten bij de waterval en daarna hetzelfde stuk terug. Paul stelde nog even voor om ook de rest van de trail te lopen …. Minstens nog drie keer zo ver en echt steil klimmen, nou nee dus ander keertje maar. Om twee uur waren we terug. Even geskypt met Thijs en Bente en met Anne Marie. Gelukkig is het in Nederland nu ook een b’tje aan het zomeren. Verder is de auto nu wel heel nodig aan een afspoel beurt toe, de dirt road heeft ervoor gezorgd dat ie nu gelig is i.p.v. zilver! Vanavond zoeken we de Mexicaan hiernaast maar weer op, het eten was heerlijk gisteravond en onze metertjes hebben we vandaag wel gelopen. Morgen willen we een flinke ruk maken richting Memphis, we hebben nog een week en willen in ieder geval nog naar Nashville!
Vrijdag 29 juni:
Vasnmorgen al weer vroeg in de auto, zoals in zoveel motels stelt het continental rekest niet zoveel voor, dus hier ook niet. Een kopje slootwater met een bagel …. Of in dit geval een plakje koek en als je wilt: cornflakes, wij gaan wel een broodje halen bij de subway! Voor achten zaten we al weer in de auto, kijken hoe ver we komen vandaag! Onderweg toch even een zijpasje gemaakt naar de “Great Sanddunes”, we konden het niet laten, het zag er vanuit de verte heel indrukwekkend uit en het was de moeite waard. Deze plek was ons doel voor we in Padosa gestrand zijn. Erg mooi al die zandduinen, maar ook nu weer: met een gewone auto kom je niet ver, alles binnen dit park moet je doen met een 2 of 4 wheel drive (eerst een stuk rijden voor je een bij een trail bent die je kunt wandelen) en tja dat heeft onze auto nou eenmaal niet. Toch was het heel erg leuk om daar even rond te lopen en wat plaatjes te schieten. Daarna de Great Plains in en weer een uurtje terug naar Central time (in Utah waren we ook al een uurtje terug gegaan naar Mmountain time), we zijn nu in Texas. Hebben tussendoor ook nog even een stukje New Mexico gedaan. Flinke regen en onweersbuien gehad onderweg, wat wil je ook, het is hier 105 graden F. (41C.) ….. dus heet. En ach al gehoord van het liedje: “Is this the way to Amarillo?” Nou wij hebben de weg gevonden en zijn daar nu voor een nachtje! Heerlijk bij de Vietnamees gegeten vanavond, en nu zo ons bedje in, misschien morgen eind van de dag in de buurt van Memphis??? Het is nog wel een heel eind, maar we zijn nu bij de snelweg, dus blazen maar morgen!!!
Zaterdag 30 juni:
Waar we dan nu zijn beland……. Maar laat ik bij het begin beginnen. Onderweg naar hier kwamen we een Nationaal route 66 museum tegen, het was net tijd om te stoppen dus de keuze om daar even langs te gaan was niet zo moeilijk en het was erg leuk. Ze hadden er een heel dorp van gemaakt en heel wat oude troep verzameld en we hebben weer heel wat leuke plaatjes geschoten. Wat te denken van een supersonische haardroger …… het lijkt wel of de dame met haar hoofd aan een UFO vastzit! Maar prachtige auto’s en motoren om van te smullen!! We hebben er een uurtje zoet gebracht en zijn daarna verder gereden. De bedoeling was om vandaag naar Hot Springs te gaan , een klein dorpje met natuurlijk hete bronnen in de staat Arkansas . Dat hebben we op 100 mijl na niet gehaald. Nu zitten we in Mena, Polk County en het is hier geweldig. Als je een afkickcentrum voor alcohol zoekt moet je hier zijn, geen druppel drank te krijgen! A dry county noemen ze dat! Wij stonden lekker met een biertje buiten toen we dat hoorden van een stel motorrijders en ze waren zeer jaloers op onze biertjes… Haha, wat hebben we gelachen, ik dacht eerst nog dat ze ons er tussen wilden nemen, maar niets was minder waar! Ik wist nier dat zoiets nog bestond!!!!! Afijn er bleek één restaurant in het dorp te zijn waar je wel alcohol kon krijgen, een zgn bestolen club, waar je lid van kon worden, kostte niets. Dat hebben we maar gedaan, we zijn nu member van een Italiaanse restaurant/club in Mena …. Voor het geval we nog eens terug willen! Morgen weer verder, maar dit was echt geweldig!!!
Zondag 1 juli
Vandaag wilden we naar Hot Springs en dan een nacht blijven, maar niets is zo veranderlijk als een mens, het was er zo druk (Zondag) dat we maar doorgereden zijn naar Memphis en hebben Graceland bezocht. Een goede gok, want het was niet druk …… en vreselijk warm! En het was de moeite waard, al word je doodgegooid met souvenirwinkels. We konden rustig rondlopen en alles bekijken! Hebben nog een cd gekocht en kunnen nu dus in de auto swingen op de muziek van Elvis. We hadden daarna (7 uur ‘s avonds) geen zin meer om ver de rijden en zitten nu in een Days Inn vlakbij Graceland, met zwembad, heerlijk! Ook hier hangt de tent vol met foto’s en andere memorabilia. Zelfs het zwembad is in de vorm van een gitaar! Afijn, we hebben weer een dagje gewonnen, morgen naar Nashville …… lekker muziek luisteren en misschien wel swingen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
