Week 39, 40, 41 en 42

Allereerst iedereen een gelukkig en gezond 2012 gewenst. De laatste dagen van 2011 zijn rustig verlopen, we hebben oudjaarsavond gevierd bij Amerikaanse vrienden in St Petersburg. Er was al iemand die opmerkte dat ik toch in Amerika zat? Wel alleen al hier in Florida zijn genoeg plaatsen te vinden de vernoemd zijn naar steden over de hele wereld: Napels, Melbourne, Venice en zo zijn er nog wel meer te vinden….. de hele wereld in een land dus! Een rustige avond dus, we hebben de halve avond op het dakterras van hun penthouse doorgebracht, zijn de stad in geweest, daar was van alles te doen en hebben op de pier een biertje gedronken. Om 9 uur (voor de kinderen) en 12 uur was er een groots vuurwerk en we hadden dus een prachtig uitzicht vanaf het dakterras. Ik heb een prachtige blauwe glitterhoed met dito lampjes gekocht en de hele avond op gehad. Heerlijk weer, dus het was lekker om buiten te kunnen zitten. Het vuurwerk was door de stad geregeld en het viel wel op dat er privé verder veel minder vuurwerk af wordt gestoken dan in Nederland, al zijn er wel veel plekken in Tampa waar je dit kunt kopen. We waren rond twee uur thuis en hebben nog even op ons eigen balkonnetje gezeten voor een laatste borrel. Op 1 januari hebben we ’s middags met alle medelanders nog even gezellig een Nieuwjaarsborrel bij ons thuis gedronken.
De afgelopen weken zijn we flink in training geweest, hebben een paar grote afstanden gewandeld en ik moet zeggen dat gaat ons goed af. Tot voor een paar weken bleef het steeds onder de 20 km, maar we hebben nu de 30 km al ruim overschreden. Dat is een hele tippel en we starten steeds vanaf het resort, dus we wandelen echt door de stad. Gemiddeld halen we een snelheid van meer dan 6 km per uur, dus dan loop je in een uur of 4 of 5 heel wat kilometers weg. Onderweg een of twee stops voor koffie en een lunch, die trekken we keurig van de tijd af……. Nog even en we zijn rijp voor de Nijmeegse 4 daagse…. niet dat ik enige ambities heb in die richting, maar je weet maar nooit! Het is onvoorstelbaar dat je zo’n eind kunt lopen en dan nog geen spierpijn hebt, beetje zwaar gevoel in de benen, maar na een warm bad is dat helemaal verdwenen. Kijken hoe lang we dat vol kunnen houden, want als het warmer wordt, wordt het lopen veel zwaarder……..
Verder hebben we vorige week weer onze maandelijkse koffie ochtend gehad, weer een hoop nieuwe vrouwen. Verder hebben we afgesproken om met de vrouwen die willen te gaan meedoen aan de Gasparilla run begin maart. Ik ga me opgeven voor de 5 km heb ik besloten, de 10 is er niet en de 15 is net een beetje te veel van het goede….. denk ik. Het wordt gehouden op de Bayshore Blvd, bekend terrein voor ons, we wandelen er veel. Voor maart wil ik hem gaan lopen om te kijken hoe lang ik er over doe en of ik misschien toch de 15 kan?????
Ok Paul en ik gaan soms in het weekend lopen in een State Park, er zijn er genoeg hier in de buurt. Het is nu echt de tijd, weinig muggen en een goede temperatuur. We willen ook een trail gaan fietsen hier, er zijn er hier verschillende, maar daar moet je met de auto naar toe, het is te ver weg om helemaal op de fiets te doen helaas en daarbij komt nog dat je de Gandy brug over moet en daar heb je geen fietspad. Ik moet er niet aan denken daar op de weg naast de auto’s te gaan fietsen, dat is pure zelfmoord!!!. Jammer is dat de trail geen leuk rondje is, maar gewoon een fietspad van het noorden naar het zuiden, je moet langs dezelfde weg terug. Dus de heenweg naar rechts kijken en de terugweg ook, dan heb je een stijve nek, maar weet je wel dat je beiden kanten van de weg goed bekeken hebt!
Eind deze maand is het Gasparilla weekend, een piratengebeuren (soort carnaval) wat ieder jaar op de laatste zaterdag van januari gevierd wordt. We hebben al een nieuwe (piraten-)outfit aangeschaft en gaan die dag in de optocht meedoen op een wagen van een bekend Nederlands biermerk en dan mogen we met kettingen gooien naar het publiek. Een kort stukje historie: De naam van het traditionele Gasparilla carnaval komt van de legendarische piraat Jose Gaspar, "laatste van de boekaniers," deze terroriseert de kustwateren van West-Florida tijdens de late 18e en vroege 19e eeuw. Gaspar diende als luitenant in de Spaanse Royal Navy voor vijf jaar tot 1783, dan slaat hij aan het muiten met zijn collega”s in de buurt van de straat van Florida, dit hield hij vol tot ongeveer 1820. Dan wordt hij gevangen genomen en ziet kans een zware ketting rond zijn middel te wikkelen en springt met zijn zwaard zwaaiend overboord en verdwijnt in de golven. Hij schijnt tijdens zijn leven een dagboek bijgehouden te hebben, waardoor er veel dingen over deze bloeddorstige man bekend zijn……. Het Verhaal zegt echter niet waar dat dagboek nu is……….. wel dat hij ergens langs de kust van Florida een schat verstopt heeft. Vandaar al die mensen met zo’n metaaldetector op de stranden? In 1954 werd een replica gebouwd van het piratenschip en dit vaart tijdens het feest door de Tampa Bay.
Verder val ik soms nog steeds van de ene verbazing in de andere…… Vorige week zat ik tv te kijken toen er een programma van “extreme couponning” vertoond werd. Ik weet van coupons af, net als in Nederland heb je reclame, maar kun je d.m.v. coupons die je uit allerlei blaadjes knipt extra kortingen krijgen. Er zijn hier in de VS dus vrouwen (met name) die hier een sport van hebben gemaakt (of verslaafd zijn?) Onvoorstelbaar, maar deze vrouwen zoeken alle blaadjes door, laten zelfs de bladen die over zijn naar hun huis bezorgen. Stapels coupons worden uitgeknipt, soms door de hele familie en verzameld in grote mappen met plastic insteekhoezen. Eens in de twee of drie weken gaan de vrouwen dan (vergezeld door hun mannen voor het sjouwwerk) naar de super en komen met tig karren vol met boodschappen, de mappen komen goed van pas om te kijken wat er allemaal in de aanbieding is. Nou zullen jullie wel zeggen, maar ik kan me voorstellen dat je aanbiedingen inslaat. Maar ik ben nog niet klaar……. Het couponningen( hoe schrijf je dat in fatsoenlijk Nederlands) neemt dan echt absurde afmetingen aan: 50 flessen mosterd omdat ze een dollar goedkoper zijn, cereals, tandpasta, schoonmaakmiddelen, soep, shampoo, enz. wordt in gigantisch grote hoeveelheden ingekocht. Ha, ha en dan volgt het afrekenen …. Sommige vrouwen hebben een rekening van duizenden dollars en moeten, nadat de coupons er vanaf zijn getrokken, nog zo rond de honderd dollar of zelfs minder betalen. En daar gaat het dus ook om: zo veel mogelijk binnen halen (ook al kun je er niets mee) en zo weinig mogelijk betalen. Rekenen kunnen ze, want alles is al van te voren thuis uitgerekend! Er wordt zoveel gekocht, dat die vrouwen een gemakkelijk thuis een supermarkt kunnen beginnen en alle waar wordt werkelijk overal in huis opgeslagen, ik heb nog nooit zoiets gezien. En de vrouwen geven zelf toe dat ze verslaafd zijn en er niet mee kunnen stoppen! Afijn, ik knip ook wel eens wat uit, maar alleen als ik het echt nodig heb. Ik vraag me af of deze vrouwen zelf wel weten wat ze allemaal in huis hebben, maar ach ook daar zal vast wel een systeem voor zijn!!!! Ik heb een keer achter zo’n mevrouw gestaan in de supermarkt op de basis, nou daar word je niet vrolijk van…… dan sta je echt in de verkeerde rij!
We hebben weer een mooie motortocht gemaakt, dit keer naar het zuiden, over Anna Maria Island, Longboat Key, zo richting Sarasota. Daar zijn we naar het standbeeld van The Nurse and The Sailor geweest, genaamd “Unconditional Surrender” . Het beeld is er neergezet vanwege de capitulatie van Japan en het eind van de tweede wereldoorlog in 1945. Natuurlijk hebben we even voor het beeld geposeerd, in dezelfde stand natuurlijk! We zullen wel niet de enigen zijn, er zullen wel heel wat meer stelletjes zo geposeerd hebben!
Verder geniet ik bijna iedere morgen van een prachtige zonsopkomst vanaf ons balkon, de lucht varieert dan van oranje naar bijna paars! Wauw, wat zijn we toch een bevoorrechte mensen…….