Week 43

Al weer snel een update op het blog, er valt al weer genoeg te vertellen. Gasparilla is achter de rug, al mogen we misschien nog een keer mee in februari met de Gasparilla Night Parade, het houdt niet op met die piraten festiviteiten. Zaterdag was in ieder geval erg leuk, we hebben geweldig genoten op de wagen en zeker ook al daarvoor! Het enige wat jammer was is dat we verder niet veel van de optocht hebben gezien, maar ja het was ook wel een unieke buitenkans om als niet Floridianen mee te mogen doen met dit feest! Om negen uur ’s morgens zaten we (Diane, Ted, Paul en ik) al aan het ontbijt in een bejaardenhuis met de ouwetjes. Erg gezellig en een heerlijk uitgebreid ontbijt met eieren, spek,worstjes, gegratineerde aardappelen en wat niet meer! We zaten bij een oude krasse dame van 96 aan tafel, deze liet zich de kaas nog niet van het brood eten (als er al kaas was geweest!) We hebben alle rimpelige halzen voorzien van mooie gekleurde kettingen en lekker met hen gekletst. En ahum, na het ontbijt de eerste rumpunch om er in te komen, met een flinke bodem in de maag kon dat niet veel kwaad! En bij die ene hebben we het eerst ook maar gelaten!! Daarna was het tijd om de wagen op te zoeken, je kon er naar toe met de bus, maar daar er tijd genoeg was hebben we er voor gekozen om te gaan lopen. Bekend terrein voor ons want alle wagens stonden opgesteld langs de Bayshore Blvd. Onderweg was er veel tijd om de wagens te bekijken en foto’s te maken. Met de muziekkorpsen erbij waren er zo’n 100 plekken! Een erg lange optocht dus en wij stonden ergens middenin. Iedereen die aan de optocht meedeed was prachtig uitgedost, zelfs in jurken die de meisjes van plezier vroeger in de saloons droegen. Afijn, kijk maar naar de foto’s! Wij waren natuurlijk verkleed als piraten en Paul deed zeker niet onder voor Jack Sparrow! Deze was trouwens vertegenwoordigd door een lookalike en we wilden natuurlijk even met hem op de foto! Het was lang wachten, de optocht begon pas om 2 uur ’s middags, maar het was de moeite waard. De mannen doodden de tijd met biertjes en dikke sigaren en wij liepen heerlijk rond en wilden met iedereen die er een beetje leuk uitzag op de foto. Ondertussen aan de sangria en veel water en speuren of er mooie, speciale kettingen waren die we misschien konden scoren of ruilen voor andere. Want dat is ook een van de dingen die erbij horen…… zoveel mogelijk mooie kettingen zien te verzamelen en dan weer ruilen tegen nog mooiere! Afijn, dat is redelijk gelukt en ik heb nu zoveel ( ook gewone) kettingen in allerlei kleuren, dat ik in Nederland wel een eigen winkeltje kan beginnen! Toen de wagens gingen rijden hadden we een prachtige plek aan de zijkant en mocht je kettingen gaan gooien naar iedereen………………. Ik geloof dat ik nog nooit zoveel sjans en knipoogjes heb gehad …. ha, ha en dat alleen om een ketting toegegooid te krijgen! De mannen liepen naast de wagen en af en toe was er een mooie meid die stiekem even hun blote borsten lieten zien (flashen heet dat). Dat mag natuurlijk niet, maar schijnt er wel bij te horen! In ieder geval hebben die ook dikke pret gehad. Met de nachtparade schijnt dat flashen trouwens véééél meer te gebeuren! Veel dronken mensen onderweg, het is de enige dag dat iedereen gewoon op straat mag drinken en sommigen denken dat die dag maar 12 uur heeft i.p.v. 24, dus liggen vroeg in de middag al laveloos op straat! Aan het eind van de toch zijn we uitgestapt en naar een kroeg gelopen, waar de meeste mensen van onze wagen zich in het feest stortten. Wij hebben het bij een drankje gelaten en hebben daarna geprobeerd om een taxi te krijgen richting het bejaardentehuis waar onze auto stond. Dat lukte natuurlijk niet en we zijn lopend (8 a 10 km) terug gewandeld. Een lange tocht, wat een troep onderweg, ongelofelijk! Maar de schoonmaaktroepen van de gemeente ruimen meteen alle zooi op, goed geregeld! Alleen waren ook meteen alle eet-en drinktenten onderweg gesloten, dus geen lekker vet broodje of een flesje water! De politie reed langs alle eetwagens en deze verkopen dan ook meteen niets meer, bang om hun vergunning kwijt te raken, wij stonden vooraan in de rij, werden ineens niet meer bediend(wat we ook probeerden) en zo werd ons dus een heerlijk broodje gyros door de maag geboord! Afijn na twee uur wandelen, voeten versleten, dorst en trek in ?? kwamen we moe bij de auto. Dat werd dus Mac Donalds voor de eerste keer, hamburger met friet en een grote coke! Dat ging er prima in en was meteen het einde van onze dag. Thuis onderuit op de bank, voetjes omhoog en de tv aan!
Zondag hadden we een etentje, er is weer een wisseling van de wacht bij ons. Peter heeft zijn tijd er hier opzitten en Roger en zijn vrouw komen ons tot oktober gezelschap houden.
Verder hebben we ons proberen in te schrijven voor een driedaagse wandeltocht in oktober. Die is hier in de buurt en wordt ieder jaar gehouden t.b.v. borstkankeronderzoek (the Susan G Komen Walk). Helaas is dat niet gelukt, we worden geacht (zeg maar moeten!) p.p. $2300 inzamelen voor oktober anders mogen we niet mee doen. Dat zien we niet zitten. Ik (en ook Diane en Ellen) vindt het geweldig dat zoiets gedaan wordt, maar om zoveel geld per persoon in te zamelen……Ik heb nog wel een mail gestuurd naar de organisatie, maar dan krijg je een standaard mail terug, dat je nu al moet beginnen met allerlei acties en $250 per maand bij elkaar moet zien te sprokkelen. Ze willen je evt. wel helpen met ideeën. Nou ik wil best geld inzamelen: auto’s wassen, schoonmaken, zelfs mijn klompjes verkopen (per opbod) voor zo’n goed doel, maar zoveel geld ( dat betekent voor ons drieën $6900)……. En dan die dwang erachter, daar heb ik toch heel veel moeite mee! We hebben er maar van afgezien, heel jammer maar we gaan wel op zoek naar iets anders!