Week 47, 48, 49 en 50

De afgelopen weken is er weinig gebeurd, behalve het gewone. Gelopen, gezwommen, ik ga nu iedere week ook een keer naar Pilatus op de basis, dus sportief genoeg! Vorige week een feestje gehad (a Coalition Appriciation Party), georganiseerd door een aantal Amerikanen .. Het werd gehouden in een groot Amerikaans Landhuis van een van de organisatoren. Erg gezellig en natuurlijk zie je dan weer een hoop bekende mensen. Ben er even flink op de knieën gegaan voor een Zweeds echtpaar. Dat heb je met een hoop mensen en dan kleine afstapjes die niet goed zichtbaar zijn! Schrok me rot en ik was niet de enige…. zowel voor wat betreft het schrikken als het vallen! Dus gevolg: een bloedende knie met leuke rode schaafwonden. Stekt goed af tegen mijn bruine benen! Die lekkere rode plekken helen niet zo snel als ik zou willen….. En ik wil eigenlijk wel graag dat ze dicht zijn voor de gaan skiën! Af en toe oogt het een beetje ontstoken, maar het is niet ernstig genoeg om langs een arts te gaan! Het is trouwens al heel lang geleden dat ik mijn knieën open heb gehad, dat gaat richting kindertijd! Afijn we zien wel.


Keystone Colorado, 21-28 februari

Een goede vlucht gehad en het was geweldig om de verschillende landschappen vanuit een vrijwel wolkeloze hemel te zien. Gek hoor , vier uren vliegen en dan zit je ineens in een heel andere omgeving en temperatuur! Net voor we gingen landen werd het wit …. Sneeuw! Het was wel even wennen in Denver. Op zo’n 1500 meter hoogte, bibber bibber koud, er stond een gure wind. Busje komt zo was er ook zo en bracht ons (bijna twee uur rijden) naar het ski ressort. Sleutels opgehaald en ons appartementje opgezocht. Een kamer met een opklapbed, je stopt het zo weg in de kast. Nou dat gebeurt maar een keer denk ik….. aan het eind van de week. Het kost ons wel wat ruimte, maar het is iedere keer zo’n gedoe. We hebben een piepklein keukentje met alleen een magnetron, héééél jammer dat we niet kunnen koken!!!!! Ha. Ha dat wordt schooieren door het dorp om iedere avond iets te vinden! In het appartement was de kachel flink opgestookt voor ons, het was er net zo warm en broeierig als een zomerse dag in Tampa! Daar hebben we eerst maar wat aan gedaan. Verder hebben we de ski’s alvast aan laten meten en een wandeling door het dorp gemaakt. Het doet ons wel wat aan Frankrijk denken, het is hier één groot vakantieressort! Om uit te pluizen welke skibus je moet hebben naar de liften is een heel avontuur. Het is ons dan ook niet gelukt, hoe kun je het een mens moeilijk maken…... Onze raad aan de Amerikanen is om toch maar eens bij hun Midden-Europese soortgenoten te kijken te gaan kijken, daar kunnen ze nog heel wat van opsteken!
Slecht geslapen de eerste nacht, het was veel te warm in de kamer en natuurlijk even wennen aan een ander bed. Hopelijk gaat dat de rest van de week beter!
Keystone ligt op zo’n 2800 meter en je kunt er skiën tot ruim 3700meter. Je wordt er veel op gewezen dat je je de eerste dagen niet lekker kunt voelen door de hoogte (hoogteziekte). Gelukkig hebben we daar geen last van gehad! Maar ja we hebben al eerdere gemerkt dat Amerikanen overbezorgd zijn over ‘your selfbeing”. Ook lekker: om de hoek is een kleine super, waar ze de eerste levensbenodigdheden verkopen, dat bespaart ons een zoektocht en een lange wandeling met zware tassen.
De eerste dag skiën was geweldig. Prachtige brede pistes en erg veel blauwe en groene! Ze hebben hier geen rode pistes en ik heb in de loop van de dag wel gemerkt met het afdalen dat de blauwe pistes hier eigenlijk de rode (in Europa) zijn. Onderweg kwamen we Ina’s Way tegen, ja die moesten we natuurlijk even af skiën, “so I did it my way” en dat heb ik de hele week regelmatig gedaan!!! Afijn we hebben het skiën volgehouden van net na negenen tot net na tweeën, toen was de fut er uit. Voor de eerste dag was dat lang genoeg, de bovenbenen hebben weer genoeg te verduren gehad! Met mijn knie gaat het niet zoals ik zou willen. Er zit iedere ochtend een aardige korst op maar na het skiën is deze er weer af door de wrijving en is het lekker weer open. Een pleister erop betekent hetzelfde …. We zien wel. Ik heb er weinig last van tijdens het skiën! ‘s Avonds het dorp even ingelopen en een pizza gegeten, we kregen hem niet op en voor het eerst in Amerika liepen we met een ‘doggybag’ over straat! De rest is voor morgen , een soepje erbij en we hebben weer een compleet maal!
Ook de tweede nacht was niet om naar huis te schijven. Allebei hebben we onze neus dichtzitten ‘s nachts, er hangt hier een muf luchtje in huis wat onze sinussen niet ten goede komt. Zodra we een half uurtje buiten zijn is het weg, raar maar waar. Het weer was deze dag ook niet geweldig, koud, sneeuwbuien en een harde ijskoude wind. Dat hebben we geweten……. Het begon redelijk goed, maar bovenop de berg stond een gure, snijdende wind. Veel opstuivend sneeuw en kkkkoud! Afijn toch door geskied en bovenop de volgende berg was het nog erger. We hebben het volgehouden tot 12 uur en zijn toen voor een lange zit in een bergrestaurant beland. Ik was zo koud dat ik een uur lang niet op kon houden met bibberen. Genoeg spullen aan, maar toch was het niet genoeg. Dat betekende aan de warme soep en chocolademelk! Na 1 ½ uur toch maar weer de kou in en met de gondel terug naar de eerste berg. Naar beneden en de ski’s ingeleverd bij het verhuurbedrijf, waar we ze ‘s nachts kunnen laten staan. Da’s erg fijn want dan hoeven we ze niet mee te slepen naar ons appartement. Daar aangekomen zijn we de jacuzzi maar ingegaan, spieren en onszelf opwarmen! Nou dat was heerlijk warm en we hadden het hele bad voor ons alleen, heerlijk. De berichten geven gelukkig tot na het weekend beter weer aan, hopelijk was zo’n dag maar eenmalig. We willen graag zo veel mogelijk skiën, maar dan moet het weer er wel naar zijn. Ik heb wel vanmiddag nog een soort wollen onderbroek gescoord, blijven de beentjes misschien toch wat warmer! Later hoorden we van de jongen in de supermarkt dat dit een van de koudste dagen van deze winter was geweest, een gevoelstemperatuur van min 25!
Vrijdag was een dag om te zoenen, heerlijk geskied, de zon erbij, wat willen we nog meer. Nu pas kun je ook goed zien hoe prachtig de omgeving is! Ze hebben hier een ontzettend groot lunapark voor de snowboarders en daar wordt veel gebruik van gemaakt. Een prachtig gezicht om de jongelui te zien springen en over allerlei soorten rails heen te zien gaan. Tot nu toe hebben we geen ski ongelukken gezien, het is erg rustig, dat zal in het weekend wel anders zijn!
Zaterdag 25 febr. Toch (op aanraden van Paul) maar naar de dokter gegaan met mijn knie. Deze is rood, pijnlijk en een beetje opgezet, dus is het toch goed om er even naar te laten kijken. Een heel avontuur op zich, een doktersbezoek hier. Veel papierwerk om in te vullen, om mee te beginnen, dan een medische check up: bloeddruk, temperatuur en meer van dat werk. Poos wachten, daarna naar een kamertje, weer wachten, bezoek van de dokter die de wond weer open en schoon heeft gemaakt, au, au. Verband en zalf meegekregen, weer wachten, een tetanus injectie, weer au, au en een pot antibioticapillen voor een week! En een prachtig wit armbandje met mijn eigen naam, wat ik meteen al om mocht. Ze mochten me per ongeluk eens verwarren met iemand met gescheurde kniebanden! Nu, behalve een stijve arm en een zere knie ook nog bijna $600 lichter, ik weet nu dus hoeveel mijn knie op dit moment waard is …….. Maar ik vraag me af hoeveel het kost als je hier iets breekt! Gelukkig wordt het uiteindelijk vergoed door de verzekering! Vanmorgen maar even niet skiën, maar vanmiddag g ik het maar weer proberen, hier alleen op een kamertje zitten is ook niet alles. Paul is me al vooruit gereisd en ik ben vroeg in de middag gevolgd. Erg winderig vandaag wat voor prachtige sneeuwverstuivingen zorgde op de pistes, af en toe leek het of je in een sneeuwstorm zat! Het was erg druk vandaag, ws omdat het weekend is (en de nodige ongelukken, de eerste zat vanmorgen al bij mij in de wachtkamer! Ook waren er vanmorgen vroeg al twee mensen met last van hoogte ziekte aan de zuurstof, allemaal krijgen ze, net zoals ik, zo’n fijn wit armbandje met naam, helemaal gratis en voor niets!
Verder hebben we ook hier beads (kettingen) in de bomen zien hangen, evenals bh’s en slipjes……. (helaas voor zover we konden zien alleen damesondergoed!) Gasparilla ook hier langs geweest? Geeft je te denken, hoe hebben ze dat in vredesnaam gedaan in de stoeltjeslift en wat zullen die meiden het koud hebben gehad!!!!! Allemaal versierde kerstbomen langs al die stoeltjesliften, het levert wel een apart plaatje op!
Zondag was onze laatste ski dag, De wind zorgde voor weer een koude dag, al was het zonnetje er bij. De pistes waren ijzig door de vorst (‘s nachts is het toch wel zo rond de min 20) want de wind zorgt er wel voor dat veel van de losse sneeuw weggeblazen wordt. In de bergen was een behoorlijk skiongeluk gebeurd. Iemand werd gereanimeerd en de reddingsheli stond op de piste. Later bleek dat het om een jongen van 24 uit Tampa ging. Hij had met zijn board een frontale botsing gehad met een boom. Waarschijnlijk zijn board niet meer onder controle gehad door de ijzige piste, triest!!! Maandag, de dag voordat we weggaan willen we gewoon even wat rond schooieren en een flinke wandeling maken rond een meer hier in de buurt. Inmiddels heb ik hier ergens op een aanplakbiljet bij de piste zien staan dat het je $2300 kost als je een pols breekt! Weten we dat ook weer!

De laatste dag lekker gewandeld. Door de sneeuw heen geploegd en genoten van de omgeving! Heerlijke vrieslucht en het zonnetje erbij! ’s Avonds een pizza gehaald, die we met z’n tweeën niet eens op konden, dus morgen pizza voor ’t ontbijt, da’s weer eens wat anders dan brood met jam en kaas!
De terugvlucht was heerlijk! Met het inchecken werden onze vliegtickets zomaar ineens opgewaardeerd tot zone 1, dat betekent hier zoiets als eerste klas. Je zit vooraan in het toestel en hebt dubbel zoveel beenruimte en een eigen tv in de stoelleuning voor je! Heerlijk, filmpje gekeken, die je trouwens wel zelf moet betalen….. en lekker gelezen, de vlucht was zo om! Even wennen toen we weer in Tampa waren, het zweet stond ons meteen al weer op de neus …… met die warmte van zo’n 22 graden en onze winterkleding aan!
Heerlijk om weer in ons eigen huisje te zijn! Wasjes gedraaid en mijn rondjes weer gelopen want op 3 maart doe in mee aan de ‘Gasparilla Distance Classic’ en ga ik de 5 km lopen! De weersvoorspellingen voor die dag zijn warm en muggy, en ik loop pas zo rond 9.30 dus het zal mij benieuwen….
Nu zondag 4 maart kan ik zeggen dat ik de 5 km uitgelopen heb, maar de temperatuur was zo rond de 26 graden en het was erg vochtig! Er was code geel afgegeven, dat betekende rustig aan en veel drinken onderweg! De eerste helft van de run ging prima, tegen de straffe warme wind in, maar de terugweg, voor de wind en de zon in je gezicht was een ander verhaal …..echt afzien. Er zaten, stonden dan ook heel wat mensen onderweg bij de eerstehulpposten! Ik heb een kilometertje gewoon stevig op gelopen omdat ik het ook even niet meer trok, maar was toch binnen in 40 minuten en 42 sec. Afijn, ben een medaille en een mooi felgroen shirt rijker en er was van alles te krijgen om weer een beetje op krachten te komen (bananen, water, smoothies, een of andere zwarte bonenprut, energiedrankjes, enz! We hebben nog even een biertje gedronken …. Hmm, bier bij een sportwedstrijd? Ja, blijkbaar wordt deze wedstrijd ook gesponsord door een biermerk hier en je kon gratis een pilsje krijgen op het evenemententerrein. Wij hebben daar geen gebruik van gemaakt … er stond een rij van heb ik jou daar, dus we hebben maar een biertje gekocht! Daar stond tenminste geen rij dorstige medelopers!
De volgende weken hebben we al weer het nodige op het programma staan. Het Nederlands Honkbalteam komt hier twee weken naar toe om te spelen tegen verschillende ploegen uit Canada en Amerika. Daar gaan we natuurlijk naar toe. Met de eerste wedstrijd (Ned-Can) a.s. dinsdag worden er een aardig aantal Medelanders (die hier in Florida wonen) verwacht, deze konden gratis kaarten bestellen, geweldig een echt Oranjelegioen. Doet mijn oranje hoedje en boa toch nog dienst! Ik hoorde ook al dat ze zich verheugen op de Nederlandse supporters! Nou we zullen de Amerikanen eens even laten zien hoe wij feestvieren!