Week 55 en 56: april 2012

Zondag 8 april stond in het teken van boterkoek en brownies bakken en tomatensoep koken. Maandag heb ik Anne Marie van het vliegveld gehaald. Wat was het heerlijk om haar weer te zien na een half jaar! Skypen is leuk maar elkaar in het echt zien is nog vééééél leuker! Meteen naar huis gereden, want je ik was jarig en de medelanders zouden ‘s avonds nog een borrel komen drinken. Het was een ontzettend gezellige avond en Amie en ik hebben nog tot in de kleine uurtjes zitten kletsen, hoe kan het ook anders! Toen we naar bed gingen had Amie er al 24 uur zonder slaap op zitten, klasse hoor!
De volgende ochtend alles klaargezet voor de Coalition Coffee morning, dit keer bij mij thuis, zeker 25 vrouwen kwamen opdagen, het was net een kippenhok…… maar wel een ontzettend gezellig kippenhok. Daarna werd ik ontvoerd door de Nederlandse vrouwen en een Duitse, voor een lunch bij Hula Bay! Daar kreeg ik een dolfijn voor aan mijn Pandora armband, ontzettend mooi! Na de lunch was het tijd om de calorietjes er even weer af te zwemmen in het zwembad en voor Amie de eerste natuurlijke zonnebankkuur te ondergaan, lekker in de schaduw onder de parasol. ’s Avonds de eerste oefening voor de Dragonboat races, erg leuk, vermoeiend en nat!! Volgende week weer, zelfde tijd, zelfde golflengte!
Woensdag hebben we geshopt, half Burlington leeg gekocht, we hebben er drie uur doorgebracht, passen… passen en nog eens passen….. We waren helemaal gaar, maar Amietje is goed geslaagd, 3 jurken, een zwemmetje, en nog wat ondergoeddingetjes. Ikzelf heb ook nog wat gekocht, waaronder een setje, waarvan het broekje verdacht veel leek op een tutu-tje … in hemelsnaam, Ina nog op versiertoer, tja wordt Paul daar nog echt blij van??Afijn hij moest erg lachen en voor de rest verdwijnt dat ding onderin de kast……. ( het ging me alleen om het bovenste deel) of heeft er nog iemand belangstelling voor ’t tutu-tje? Laat het weten dan stuur ik het naar je op.
Al sinds Amie er is gaat het vooral ook over onze cruise naar Mexico, Donderdag gaan we aan boord en wat we ons ervan moeten voorstellen weten we nog niet. Fantaseren kunnen we wel….. Dus dat hebben we ook volop gedaan, maar het blijft spannend en we hebben er wel erg veel zin in.
De cruise: Met het inklaren ging het meteen al fout, er was iets niet in orde met mijn visum …. wel potverdraaid, heb ik dat weer …. Afijn nadat 5 man zich erover hadden gebogen (en er niet uitkwamen) en er gebeld is met een of andere autoriteit bleek mijn visum toch te kloppen en konden we , na excuses) alsnog boarden …. Gelukkig, anders had Paul zich er zich tegenaan moeten bemoeien en weer iemand over de toonbank moeten trekken (figuurlijk dan). Het schip is echt enorm groot met allemaal verschillende lagen, Eerst maar eens onze hut opgezocht …. Op de onderste laag natuurlijk en helemaal achteraan, het Titanic gevoel zeg maar! We hebben wel óceanview dus we kunnen naar buiten kijken! Natuurlijk meteen het hele schip verkend, het is een doolhof, maar we denken dat we de weg wel zo ongeveer weten over 4 dagen als we weer terug zijn in Tampa! Aan boord met zo’n 2000voornamelijk Amerikanen, wat een pret! We begonnen meteen al met een echte oefening, wat te doen bij een ramp aan boord, geen overbodige luxe haha, gezien we een Italiaanse kapitein hebben (tenminste zijne stemme lijkte verdachte vele ope ene Italiaanse accente). Het was verdacht stil aan boord bij de oefening….. dat was overigens ook maar de enige keer. Lekker geluncht bij de Mongolian Wok, daarna zwemmetje aan en lekker op de ligstoel aan het achterdek, we willen wel eens zien of het schip echt onder de Skyway Bridge door kan …. Nou dat ging net volgens ons…. nog een metertje hoger en we hadden geen schoorsteen meer gehad! Afijn heerlijk genoten en ‘s avonds in een mooi kleedje aan tafel in het Paris Restaurant. Heerlijk gegeten en daarna lekker uit de wind buiten met een kop koffie en een taartje. Het was inmiddels donker en het hele schip ziet eruit als één drijvende kermisatractie! Veel aangeschoten wild (letterlijk en figuurlijk) en onze slogan voor deze trip is van Martin Bril: “Je mist meer dan je meemaakt”. Nou wij missen tot nu toe helemaal niets, alleen een stroomstoring waardoor wij de sterrenhemel kunnen zien, nu wordt deze vervuild door al die flikkerende kerstlampjes aan boord. Om 11 uur lagen we in ons mandje. Morgen nog een dag op zee , (2 uur terug in de tijd volgens ons), maar het schip houdt de Florida tijd aan en gezien het aantal mensen wat de tijd niet zal verzetten vanwege niet goed luisteren (waar Amerikanen héél goed in zijn) is dat een goed idee…… alhoewel: de excursies worden dan wel een stuk rustiger! We willen niets missen morgen, dus vroeg er uit! Ik ga morgen even wat rondjes hardlopen, er is een parkoers van ongeveer 150 meter en een snelle rekensom leert mij dat als ik 3 km wil lopen ik zo’n 21 rondjes moet draaien……. daar kan je wel tureluurs van worden!
Nou inderdaad zo’n 25 rondjes gelopen, toen had ik er schoon genoeg van, rondjes draaien, op een overigens heerlijk verende baan, is dodelijk saai en wordt ook nog eens heel vervelend als heel veel mensen op hetzelfde tijdstip willen lopen, dan krijg je zo‘n Kalverstraatgevoel op zaterdag! Daarna heerlijk ontbeten en maar weer lekker aan dek liggen in ons zwemmetje. Tussendoor even naar de excursiehoek geweest en wat winkeltjes in. Maar toch het grootste deel van de dag hebben we heerlijk in de zon gelegen met uitzicht op zee., even geen uitzicht op die grote mensenmassa aan boord! Op zee is helaas niet veel te beleven, water, water, water, geen boot of vis gezien, alleen een paar vogels en wat sponzen die in het water dreven. Morgenochtend meren we aan op Cozumel (wat een Mexicaans eiland is), dan de hele dag de hort op, ruïnes van de Maya’s bekijken en dan weer terug. We zitten trouwens op onze kamer heerlijk tussen de gillende (keuken-)meiden, die al twee uur om de haverklap aan het joelen zijn…… koppie kleiner maken?????? Toch te lang in de zon gelegen en Amie hadden we bijna als kreeft kunnen serveren bij het diner. Haar blanke huidje was niet bestand tegen het geweld van de Caribische zon!!
Verder is ons opgevallen dat veel ‘jonge’ mensen vroeg in de avond al behoorlijk boven theewater zijn, Amie heeft zelfs iemand zien kotsen in Het Atrium, toen we op de bovenste verdieping waren, die kots viel dus zo’n 5 verdiepingen naar beneden ……. Je zat er maar net toevallig onder lopen!
De Maya Ruines waren de moeite waard, alleen de gids was een beetje alle dagen heel druk, nou ja in ieder geval vandaag. Het was net een schoolreisje, eerst met de veerpont naar een eiland voor de kust, daarna in de bus met z’n allen, de gids als schoolmeester en hij hoorde zichzelf maar al te graag praten. Veel Amerikanen hingen aan zijn lippen, maar wij nuchtere Hollanders niet! Verder heb ik op de PABO geleerd dat je nooit te lang achter elkaar moet praten en anderen daarnaar laten luisteren…. Daar moest ik nu wel even aan denken, na een half uur was onze aandacht volledig verstapt! Natuurlijk heeft ie ook wel wat leuke dingen verteld zoals de ‘aiaiai’ die je hier door je eten kunt doen. Dat stamt uit de tijd van de Spanjaarden, die graag wat groen door hun eten wilden, dat waren echter Habanero pepers, de scherpste die er zijn. De Spanjaarden gingen bijna van hun graad en zo is ‘aiaiai’ ontstaan. De uitleg over de Maya Cultuur werd door hem met zijn eigen levensverhaal aangevuld, dingen die absoluut niet ter zake deden! Jammer, maar de ruïnes waren de moeite wel waard. Wij hebben op een gegeven moment zelf maar even rondgekeken, maar de gids met zijn gevolg wel in de gaten gehouden, stel je voor dat we de bus missen……. Dan kunnen we met de taxi terug en als we dan te laat zijn voor de veerboot, die naar Cozumel terugvaart hebben we helemaal een probleem…En ook kregen wij te horen waar we het best konden eten en een Margerita konden drinken. Dat hebben we wel uitgeprobeerd natuurlijk, vis taco met ‘aiaiai (er apart bij) en een lekker drankje met tequila, vooral veel tequila! Een paar stukjes peper zorgten al voor een lekker branderig gevoel in je mond, dat is dus oppassen geblazen! De bus weer in en dezelfde weg terug! Prachtig uitzicht op de cruise schepen, want behalve die van ons waren er nog drie afgemeerd. Mooie plaatjes geschoten en daar de eerste margerita ons opperbest smaakte en je op een been niet al te lang kan staan, werd het tijd voor een tweede op ‘t terras bij de haven, heerlijk in de schaduw om Amietje er niet als een overrijpe tomaat uit te laten zien, kreeftje is al erg genoeg! Daar onze wijn inmiddels al bijna op was wilden we nog even belastingvrij wat aanschaffen, maar groot was de pret toen het aan boord van een label werd voorzien en voor ons bewaard werd tot we weer in Tampa zijn. Nou ja, weer een ervaring rijker!
Aan boord lekker naar de bedrijvigheid aan wal gekeken en natuurlijk zijn er mensen die veel te laat aan boord komen, waardoor het schip later vertrok dan gepland. Verder zagen we dat er twee meiden met hun bagage van boord werden gezet, wat was daar aan de hand? In ieder geval zagen we dat de meiden overstuur waren en een van de bemanningsleden een waarschuwingsteken gaf (vingertje omhoog) Tja, je kunt er lang over fantaseren, maar komt er toch niet achter wat die uitgespookt hebben. In ieder geval moet het wel heftig zijn geweest, je wordt zomaar niet van boord geknikkerd!
‘s Avonds hebben we lekker gegeten en er was een party op het bovendek met Mexican food, dus we hebben ons prima vermaakt, lekker geswingd en vooral ook mensen gekeken We hebben ook een eigen huisdier, iedere avond een andere, handdoek draaikunst. We worden door onze stewards behoorlijk in de watten gelegd, twee keer per dag schone handdoeken, steeds een volle ijsemmer voor onze drankjes, iedere avond een chocolaatje voor het slapen gaan, het kan niet op!! Wij willen wel altijd zo verwend worden, dus mannen , op naar cursus!!

Vanmorgen werden we nogal schommelig wakker, een behoorlijke golfslag, ik wilde gaan lopen, heb dat ook geprobeerd, maar dat was niet te doen, je slingert een heen en weer en als je denkt dat je voet zo ongeveer op de grond neer moet komen schiet je nog een stukje door. Te gevaarlijk, enkelverzwiktijd! Da’s een mooi woord, zo hebben we er tijdens ons cryptogramuurtje nog een paar verzonnen. Fluistervlooien is ook zo’n mooie, de lachtranen biggelden ons dus vanmorgen vroeg al weer over de wangen. Da’s in ieder geval beter dan zeeziek zijn of worden en dat zijn er al een aantal hebben we gezien en gehoord! Wij gelukkig nog niet, hebben Waddenzeebenen, dat scheelt een slok op een borrel!
De hele dag bleef het schommelig weer, recht uit lopen was er niet bij, allee hop de horizon kwam en hij verdween. Wat zullen die mensen met een slokje op het moeilijk hebben gehad …. Maar gelukkig lag de helft van deze mensen waarschijnlijk op bed, behalve een kater ook nog groen van de zeeziekte.
We hebben ook ontdekt na een paar dagen dat het Barbie en Ken gehalte erg groot is, aangevuld met wat Cindy’s! Je kijkt je ogen uit!!!! Verder was de muziek vandaag niet om aan te horen, de Bas speelde veruit de hoofdrol maar des al niet te plus hebben we vier dagen toptheater gehad! Het echte theater aan boord hebben we daarom niet van binnen gezien! De herrie was bij tijd en wijle zo erg dat de vissen om de boot heen wel oordopjes in moeten hebben gehad of ….van te voren veilige wateren hebben opgezocht…. Geen wonder dus dat we niets hebben gezien!
De laatste ochtend al vroeg uit bed we moesten ons om 6.45 bij de immigration vervoegen en eindelijk zaten we dan toch in het theater . De spelers: 6 douane beambten, ze kregen nog net geen applaus! Afijn we waren, in tegenstelling tot de heenweg, zo weer in Amerika en een van de beambten zei zelfs “welkom home” tegen me …. en dat voelde heel goed!
De verhalen blijven komen nu we weer een paar uren thuis zijn en we schieten nog regelmatig in de lach als we het hebben over “the Love Boat” perikelen! Onze conclusie: “een geweldige ervaring en trip, je moet alles een keer in je leven hebben meegemaakt, zo ook deze happening, maar een keer is echt genoeg!